اثر تمرین‌های هوازی زیربیشینه بر بهبود کنترل ادراری، تعادل و توان هوازی زنان سالمند

مقدمه و هدف: با افزایش جمعیت سالمندان، شیوع ناتوانایی های جسمانی نیز در حال افزایش است که این امر، توجه سیستم های مراقبتی، بهداشتی و اجتماعی را به خود معطوف کرده است. از جمله مشکلات شایع در دوران سالمندی کاهش تعادل و اختلال پوسچر، بی ثباتی مفصل، کاهش عملکرد عصبی عضلانی، توده عضله، قدرت، استقامت حرکتی، ظرفیت هوازی و افزایش بی اختیاری و تکرر ادراری است. هدف پژوهش حاضر، مطالعه اثر تمرین های هوازی زیربیشینه بر کنترل ادراری، تعادل و ظرفیت هوازی زنان سالمند است. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد که به صورت میدانی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش، زنان دارای مشکلات بی اختیاری ادراری شهر ارومیه بودند که پس از اعلام فراخوان در مراکز بهداشت به طور داوطلبانه برای همکاری در پژوهش شرکت کردند. 24 نفر از زنان با دامنه سنی 60 تا 65 سال مطابق با معیار های ورود به پژوهش، انتخاب و 24 ساعت قبل از شروع تمرین با روش اجرای پژوهش آشنا و سپس رضایت نامه و پرسشنامه بی اختیاری ادراری را تکمیل نمودند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به 2 گروه تمرین هوازی و کنترل تقسیم و 24 ساعت قبل از شروع برنامه ورزشی پرسشنامه های سلامت و بی اختیاری ادراری را تکمیل کردند. گروه تجربی تمرین های 12 هفته ای هوازی را انجام داده و 24 ساعت بعد از جلسه ششم و دوازدهم تمرین دوباره پرسشنامه های مربوطه را تکمیل نمودند. ابتدا از آزمون ks از طبیعی بودن داده ها اطمینان حاصل شد. داده ها با استفاده از آزمون تی همبسته و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در گروه هوازی بعد از 12 هفته تمرین هوازی در مقادیر حجم و تکرر ادراری آزمودنی ها تفاوت معنی داری وجود نداشت(1=p)، ولی در اندازه تعادل ایستای چشم بسته(0.001=p)، تعادل ایستای چشم باز(0.001=p)، تعادل پویا(0.001=p) و ظرفیت هوازی(0.001=p) تفاوت معنی داری مشاهده گردید. نتیجه گیری: تمرین های هوازی زیربیشینه اثر معنی داری بر بی اختیاری و تکرر ادراری زنان سالمند ندارد، ولی با توجه به تاثیرگذاری بیشتر بر ظرفیت هوازی و تعادل زنان سالمند، پیشنهاد می شود از این روش تمرینی برای بهبود عوارض مربوط و کیفیت زندگی این قبیل افراد استفاده گردد.