|
|
|
|
مقایسه دو شدت تمرین هوازی (کم شدت و شدت بالا) بر بیان پروتئین پری‌لیپین 2 عضله اسکلتی، سطوح سرمی گلوکز و انسولین موش صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوسین
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
غفاری مهدی ,بنی طالبی ابراهیم ,فرامرزی محمد ,محبی عبدالناصر
|
|
منبع
|
ارمغان دانش - 1396 - دوره : 22 - شماره : 3 - صفحه:282 -294
|
|
چکیده
|
زمینه و هدف: اختلال متابولیسم چربی در ایجاد مقاومت به انسولین در عضلات اسکلتی نقش مهمی ایفا می کند و پروتئین های قطره چربی همچون پری لیپین2 (plin2) در تنظیم سوخت و ساز چربی داخل سلولی موثر است. از جمله مسیرهای پیشنهاد شده برای اعمال اثرات فعالیت استقامتی در بیماری های متابولیک، تاثیر فعالیت بدنی بر لیپولیز درون عضلانی است، لذا هدف از این مطالعه مقایسه دو شدت تمرین هوازی(کم شدت و شدت بالا) بر بیان پروتئین plin2 عضله اسکلتی، سطوح سرمی گلوکز و انسولین موش صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوسین بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی ساده به سه گروه 8 تایی شامل دو گروه مداخله (گروه با تمرین استقامتی کم شدت و گروه با تمرین استقامتی با شدت بالا) و یک گروه کنترل تقسیم شدند. پس از دیابتی کردن موش های صحرایی از طریق تزریق (55 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) داروی استرپتوزوسین به صورت درون صفاقی، تمرین استقامتی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته روی موش های صحرایی دیابتی اعمال شد. تمرین در گروه تمرین با شدت کم با سرعت 58 متر بر دقیقه، معادل 50-60 درصد vo2max و در گروه تمرین با شدت بالا با سرعت 2225 متر بر دقیقه، معادل 80 درصد vo2max بود و گروه کنترل هیچ مداخله ای را در این مدت دریافت نکردند. بیان نسبی پروتئین plin2 با تکنیک وسترن بلات انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی آنالیز شدند. یافته ها: نتایج مقایسه بین گروهی، اختلاف معنی داری بین سه گروه در متغیرهای plin2 نشان داد(0.037=p). نتایج آزمون تعقیبی بیانگر افزایش معنی دار plin2 در گروه دیابتی تمرین با شدت بالا نسبت به گروه گنترل بود(0.033=p)، اما تفاوت معنی داری در میزان plin2 در گروه تمرین کم شدت نسبت به گروه کنترل وجود نداشت(0.18=p). هم چنین بین گروه تمرینی کم شدت و با شدت بالا نیز اختلاف معنی داری وجود نداشت(0.66=p). سطوح سرمی گلوکز و انسولین بین گروه های کنترل دیابتی و تمرینی کم شدت و شدت بالااختلاف معنی داری را نشان داد (0.001=p). این تفاوت بین گروه تمرین با شدت بالا با گروه شدت کم به ترتیب (0.04=p و 0.01=p)، کنترل دیابت به ترتیب (0.001=p و 0.000=p) بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان به اثرات تعدیلی تمرین های استقامتی با شدت بالا در افزایش بیان plin2 در نمونه های دیابتی اشاره کرد.
|
|
کلیدواژه
|
دیابت، پری‌لیپین 2، تمرین استقامتی، تری گلیسیریدهای درون عضلانی، مقاومت به انسولین
|
|
آدرس
|
دانشگاه شهرکرد, گروه علوم ورزشی, ایران, دانشگاه شهرکرد, دانشکده ادبیات و علوم انسانی, گروه علوم ورزشی, ایران, دانشگاه شهرکرد, گروه علوم ورزشی, ایران, دانشگاه شهرکرد, گروه علوم درمانگاهی, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Comparison of Two Intensities of Aerobic Training (low intensity and High Intensity) on Expression of Perlipin 2 Skeletal Muscle, Serum Glucose and Insulin levels in Streptozotocin-Diabetic Rats
|
|
|
|
|
Authors
|
Ghafari M ,Banitalebi E ,Faramarzi M ,Mohebi A
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|