تاثیر امید درمانی به شیوه گروهی بر تاب آوری مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

زمینه و هدف: اختلال طیف اوتیسم با مشکلات در زمینه عملکرد اجتماعی، ارتباطات و وجود رفتارهای تکراری و قالبی مشخص شده است. به خاطر مشکلات فراوان این کودکان، خانواده ها و به خصوص مادران، از تنش ها و فشارهای روانی بسیاری رنج می برند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر امید درمانی به شیوه گروهی بر تاب آوری مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم طراحی و انجام شد.روش بررسی: پژوهش حاضر، مداخله ای نیمه تجربی بود که با بهره گیری از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه این پژوهش را تمامی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم مراجعه کننده به مرکز توانبخشی ندای عصر (ویژه کودکان اوتیسم) در شهر تهران در سال 1395 تشکیل می دادند که کودکان آنها تشخیص اختلال اوتیسم را به وسیله یک روانپزشک متخصص اطفال و یک روانشناس بالینی دریافت کرده بودند.30 مادر دارای کودک اوتیستیک به شیوه در دسترس انتخاب و با تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون استفاده شد. پس از اخذ پیش آزمون، آزمودنی های گروه آزمایش، 8 جلسه امید درمانی به شیوه گروهی را دریافت کردند، در حالی که گروه کنترل در این مدت در لیست انتظار بودند. پس از پایان جلسه ها، پس آزمون از هر دو گروه به عمل آمد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس تک متغیری تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیری تفاوت معنی داری را در میزان تاب آوری آزمودنی های گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون نشان داد(p<0.01). به عبارت دیگر جلسه های امید درمانی گروهی باعث افزایش تاب آوری مادران در گروه تحت مداخله شده بود(121.76=f ). نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش، تاثیر امید درمانی بر تاب آوری مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم مورد تایید قرار گرفت. پیشنهاد می شود مراکز ویژه کودکان اوتیسم در سراسر کشور از بسته مداخله ای امید درمانی در جهت کاهش مشکلات روان شناختی و ارتقای سلامت روان والدین این کودکان استفاده کنند.