تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر آپلین-13 و مقاومت انسولینی مردان دارای اضافه وزن

زمینه و هدف: چاقی به عنوان یک بیماری همه گیر به تجمع بیش از اندازه بافت چربی اطلاق شده که هورمون های متعددی را نظیر اپلین ترشح می کند. اپلین ادیپوسایتوکین بوده که سطح آن در چاقی افزایش می یابد. تغییرات سطوح اپلین در پاسخ به فعالیت ورزشی هوازی به خوبی مشخص نشده است. لذا هدف از تحقیق حاضر تعیین اثر هشت هفته تمرین هوازی زیر بیشینه با شدت 50 الی 60 درصد ضربان قلب بیشینه بر سطح سرمی آپلین13 و مقاومت انسولینی مردان دارای اضافه وزن بود.روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی بود. تعداد 26 آزمودنی مرد دارای اضافه وزن با نمایه توده بدن 3027 کیلوگرم بر متر مربع پس از اعلام فراخوان و تطابق با معیارهای ورود به صورت تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه های تمرین هوازی زیربیشینه و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین هوازی زیر بیشینه برنامه تمرینی را به مدت 30 جلسه در بازه هشت هفته ای(3 جلسه در هفته و با شدت 7050 درصد ضربان قلب بیشینه) انجام دادند. ارزیابی ترکیب بدنی، حداکثر اکسیژن مصرفی و نمونه گیری خونی به عمل آمد و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی ارزیابی ها تکرار شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس دو طرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر بیانگر کاهش معنی دار وزن و درصد چربی بدن بود(p<0/05). هم چنین، مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی به طور معنی داری افزایش یافته بود(0.0001=p). با وجود این، شاخص های مقاومت انسولینی و میزان آپلین 13 تغییر معنی داری را نشان نداد. به علاوه، ارتباط مستقیم و معنی داری بین شاخص های آپلین 13 با شاخص های آنتروپومتریکی و هم چنین با هموگلبین گلیکوزیله وجود داشت(p<0/05). نتیجه گیری: عوامل داخلی تمرین ورزشی، شدت تمرین هوازی، تاثیر بسزایی بر بهبود مشخصات آنتروپومتریکی افراد دارای اضافه وزن دارد، اما برای ایجاد تغیرات معنی دار سطوح آپلین 13 و مقاومت به انسولین کافی نیست. به طوری که انجام تمرین های ورزشی در دوره زمانی طولانی تر و با شدت بیش تر توصیه می شود تا بدین تربیت احتمال ابتلا به دیابت نوع دو و بیماری های قلبی عروقی در افراد دارای اضافه وزن کاهش یافته و کنترل شود.