تاثیر یک دوره تمرین هوازی موزون به همراه تمرینات پایداری تنه بر سطح کمرین پلاسمایی و شاخص‌های گلاسیمیک زنان دارای اضافه ‌وزن

زمینه و هدف: کمرین آدیپوکاین جدیدی است که از بافت چربی ترشح می شود و باعث تغییر حساسیت به انسولین می شود. مطالعه حاضر باهدف بررسی تاثیر یک دوره تمرین ورزشی هوازی موزون به همراه تمرینات پایداری تنه بر سطوح کمرین پلاسما، مقاومت به انسولین، سطح گلوکز و ترکیب بدن زنان دارای اضافه وزن انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 40 زن سالم 25-45 سال، دور کمر مساوی و بالاتر از 88 سانتی متر، شاخص توده بدنی بین 25-30 کیلوگرم بر مترمربع به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه کنترل (16نفر) و تجربی (19نفر) تقسیم شدند. 5 نفر در طول مطالعه خارج شدند. گروه تجربی 12 هفته هوازی موزون به همراه تمرینات پایداری تنه (3جلسه در هفته هر جلسه یک ساعت) را اجرا کردند. برنامه تمرینی شامل تمرینات هوازی موزون ( با شدت 55%-80% حداکثر ضربان قلب) به همراه تمرینات پایداری تنه بود. 24 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از دوره تمرین نمونه خونی در حالت ناشتا جمع آوری و سطح انسولین ناشتا و کمرین سرم به روش الیزا اندازه گیری شدند. مقاومت به انسولین با توجه به ارزیابی مدل هموستاز مقاومت به انسولین (homa-ir) اندازه گیری شد. جهت مقایسه تغییرات درون گروهی از آزمون تی وابسته و و تغییرات بین گروهی از آنالیز واریانس یک طرفه با سطح معناداری معنی دار (0.05≤p) استفاده شد. یافته ها: پس از 12 هفته تمرین هوازی موزون به همراه تمرینات پایداری تنه سطوح کمرین پلاسما، شاخص توده بدن، وزن، درصد چربی و نسبت محیط دور کمر به لگن در زنان دارای اضافه وزن کاهش معنی دار نشان داد (0.05≥p). با این حال ، در مقاومت به انسولین ، گلوکز و سطح انسولین بین دو گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد(p>0.05). نتیجه گیری: به نظر می رسد انجام این نوع تمرین ترکیبی می تواند شیوه موثری برای بهبود سطح آدیپوکین کمرین ، چربی بدن و کاهش دور کمر باشد، با این حال، برای تغییر قابل توجه در مقاومت به انسولین و سطح گلوکز زنان مبتلا به اضافه وزن ممکن است تمرین شدیدتری نیاز باشد.