رابطه دین داری، شوخ طبعی و تیپ شخصیت D با سلامت عمومی‌در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

زمینه و هدف: بیماری های قلب و عروق شایع ترین علت مرگ و از کار افتادگی در سراسر دنیا می باشند. این در حالی است که این بیماری اثر قابل توجهی بر کاهش سلامت عمومی بیماران دارد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین دین داری، سبک های شوخ طبعی و تیپ شخصیت d با سلامت عمومی در بیماران قلبی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران قلبی مراجعه کننده به کلینیک ها و بیمارستان های مخصوص این افراد در شهرستان یزد در سال 1395 بود. نمونه پژوهش شامل 210 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی بود که پس از داشتن معیاری های ورود به مطالعه به روش نمونه گیری هدفمند و براساس جدول کرجسای و مورگان انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری متغیرهای پژوهش شامل پرسشنامه24 گویه ای دین داری سراج زاده، پرسشنامه 32 گویه ای شوخ طبعی مارتین(hsq-r)، پرسشنامه تیپ شخصیت dدنولت(ds-14) و پرسشنامه 28 گویه ای سلامت عمومی گلدبرگ(ghq-28) بودند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تحلیل مسیر در چهارچوب مدل معدلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بین دین داری عاطفی با سلامت عمومی رابطه ی مثبت و معنی داری وجود دارد(0.05>p؛0.08=β)، در حالی که سایر مولفه های دین داری شامل دین داری اعتقادی، دین داری پیامدی و دین داری مناسکی رابطه معنی داری با سلامت عمومی نشان ندادند(0.05p؛0.18=β)، در حالی که سایر سبک های شوخ طبعی شامل شوخ طبعی خود افزایی، شوخ طبعی پرخاشگرانه و شوخ طبعی خودخواهانه رابطه معنی داری با سلامت عمومی نشان ندادند(0.05>p). در نهایت هر دو مولفه تیپ شخصیتd شامل بازداری اجتماعی(0.01>p؛0.20-=β)، و عاطفه منفی(0.01>p؛0.28-=β)، رابطه منفی و معنی داری با سلامت عمومی نشان دادند(0.01>p)، نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش دین داری عاطفی، سبک شوخ طبعی پیوند دهنده و تیپ شخصیت d از فاکتورهای خطر مهم و تاثیرگذار در سلامت عمومی بیماران قلبی هستند. بنابراین با شناخت این عوامل می توان این بیماران را جهت انجام اقدامات پیشگیرانه و کمک در درمان شناسایی کرد.