تاثیر مهارت‌های ارتباط صمیمانه بر سازگاری زناشویی

زمینه و هدف: سازگاری زناشویی یکی از مهم ترین عوامل اثرگذار بر عملکرد خانواده است. مطابق با رویکردهای ارتباطی، وجود و آموزش مهار ت های ارتباطی نقش بسزایی در افزایش سازگاری زناشویی و کاهش مشکلات روابط صمیمانه دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر کاربرد عملی مهارت های ارتباط صمیمانه(pairs) بر افزایش سازگاری زناشویی بود. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح آن از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری زنانی بودند که در سال 1395 به دلیل ناسازگاری و مشکلات زناشویی به مرکز مداخله در بحران های فردی، خانوادگی و اجتماعی شهر بجنورد مراجعه کرده بودند. نمونه پژوهش 26 نفر بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 13 نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپاینر بود که قبل و بعد از مداخله به وسیله هر دو گروه تکمیل گردید. گروه آزمایش در 8 جلسه دو ساعته آموزش کاربرد عملی مهارت های ارتباط صمیمانه شرکت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس تک متغیری (آنکوا) و تحلیل کوواریانس چند متغیری(مانکوا) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد کاربرد عملی مهارت های ارتباط صمیمانه بر افزایش سازگاری زناشویی(0.05>p) موثر است. همچنین، کاربرد عملی مهارت های ارتباط صمیمانه ابعادِ رضایت زناشویی(0.05>p)، همبستگی زناشویی (0.05>p)، توافق زناشویی (0.05>p)و ابراز محبت زناشویی (0.05>p) را نیز افزایش داد. نتیجه گیری: آموزش کاربرد عملی مهارت های ارتباط صمیمانه سازگاری زناشویی را افزایش می دهد. بر این اساس، در مشاوره و مداخلات زناشویی می توان از آموزش مهارت های ارتباط صمیمانه به منظور بهبود روابط زوجین و افزایش سازگاری آن ها استفاده کرد.