مقایسه اثر درمانی عصاره هیدروالکلی زنجبیل با فعالیت بدنی بر میزان ترانس آمینازها و بر تغییرات بافتی کبد در موش‌های صحرایی نر بالغ مبتلا به اختلال کبد چرب غیر الکلی

زمینه و هدف: زنجبیل با داشتن خواص آنتی اکسیدانی باعث اصلاح شاخص های اکسیداتیو می شود. استفاده از رژیم غذایی پرچرب و کم تحرکی، از دلایل شیوع بیماری کبد چرب می باشد، لذا این مطالعه با هدف بررسی اثردرمانی عصاره زنجبیل و فعالیت بدنی بر تغییرات بافتی ناشی از رژیم پرچرب و بر میزان سرمی آنزیم های کبدی در موش های صحرایی نر بالغ انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی از 56 سر موش صحرایی نر بالغ در گروه های کنترل (فاقد تیمار)،شاهد(تیمار با رژیم غذایی پرچرب10 میلی لیتر بر کیلوگرم) و 5 دسته تجربی دریافت کننده رژیم غذایی پرچرب(10 میلی لیتر بر کیلوگرم) به همراه دوزهای200 و100 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره زنجبیل به تنهایی و همراه با فعالیت بدنی بر روی نوارگردان استفاده گردید. تجویزها 28 روزه و به صورت گاواژ انجام گرفت. در پایان پس از بیهوش نمودن حیوانات و خون گیری از قلب آنها جهت اندازه گیری آنزیم هایast،alt وalp، کبدآنها خارج و پس از تهیه مقاطع بافتی ،نتایج حاصل از اندازه گیری آنزیم های کبدی به وسیله آزمون های آنوا و دانکن آنالیز و معنی داری اختلاف داده ها در سطح 0.05>p در نظر گرفته شد. یافته ها: رژیم غذایی پرچرب باعث افزایش آنزیم هایast،alt وalp در سطح 0.001>p و آسیب بافتی کبد نسبت به گروه کنترل می شود و تیمار با زنجبیل و فعالیت بدنی به تنهایی و یا با یکدیگر باعث کاهش معنی دار آنزیم هایast وalt در سطح 0.01>p و alp در سطح 0.001>p و بهبود ساختار بافتی کبد نسبت به گروه تحت تیمار با رژیم غذایی پرچرب تنها می شود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد فعالیت بدنی و عصاره زنجبیل به تنهایی و همراه با هم مانع آسیب رژیم پرجرب بر ساختار بافتی کبد می شود و از این طریق باعث کاهش میزان آنزیم های alt، ast و alp می گردد.