ویژگیهای اپیدمیولوژیک،‌ بالینی و پاراکلینیکی کودکان و نوجوانان مبتلا به ‌تب ‌مالت در استان کهگیلویه و بویراحمد واقع در جنوب غرب ایران طی سال‌های 1394 1388

زمینه و هدف: تب مالت یک بیماری قابل انتقال بین انسان و دام بوده و به عنوان مشکل اساسی در بسیاری از مناطق جهان از جمله ایران که دام منبع درآمد و اشتغال می باشد، به شمار می رود. هدف این مطالعه، بررسی اپیدمیولوژیک موارد گزارش شده تب مالت در کودکان و نوجوانان استان کهگیلویه وبویراحمد بود. روش بررسی: در این مطالعه که از نوع مقطعی(توصیفی تحلیلی) بوده کلیه کودکان ونوجوانان1 تا 18 سال که در طی سال های 1394 1388 تب مالت در آن ها تشخیص داده شده و اطلاعات آن ها در مرکز بهداشت استان کهگیلویه وبویراحمد موجود بوده است، وارد مطالعه شدند، داده ها با استفاده از آزمون های آماری مربع کای و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته هاتعداد کل افراد مبتلا به تب مالت81 نفر بود که تعداد40 نفر (49.4 درصد) مرد و بقیه (50.6 درصد ) زن بودند. 67 نفر(82.7 درصد) از بیماران ساکن روستا و عشایر و 14 نفر دیگر(17.3 درصد) ساکن شهر بودند. میانگین سن مبتلایان در زمان تشخیص4.73±11.30 سال و شایع ترین گروه سنی1811سال با 61.7 درصد بوده است. بیماری در بین دانش آموزان(48.1 درصد) و در شش ماهه اول سال شایع تر بود(79 درصد). شایع ترین راه انتقال بیماری مصرف محصولات لبنی مشکوک و تماس همزمان با دام بترتیب با (85.2 درصد) و (81.5 درصد) بوده است. حدود 82.8 درصد از کل بیماران زمان تشخیص تا درمان آنها بین صفر تا سه ماه(بروسلوز حاد) و حدود 17.2 درصد بین سه ماه تا یکسال (بروسلوز تحت حاد) بوده است. بیشترین علایم بالینی مشاهده به ترتیب شامل دردعضلانی، استخوانی با 74.1 درصد، تب با 58 درصد، کمردرد با 55.6، ضعف و بی اشتهایی با 42 درصد، کاهش وزن 32.1 درصد، ضعف و بی حالی 2.5 درصد وافسردگی 1.2 درصد بوده است. بین سال های بروز و سابقه واکسیناسیون دام ها نیز از لحاظ آماری اختلاف معنی داری مشاهده شده است(0.001>p).درآزمایش رایت 4/ 28 درصد بیماران تیتر داشته اند و در مورد تست های کومبس رایت و تست دو ام ای بدون در نظر گرفتن موارد انجام نشده به ترتیب 4.9 درصد و 12.3 درصد دارای تیتر و بوده اند. نتیجه گیری: با توجه به شیوع بیماری در کودکان و دانش آموزان مناطق روستایی و عشایری کنترل و تشخیص به موقع و زود هنگام بیماری در این گروه که جزء گروه های فعال جامعه می باشند، ضروری است. هم چنین علاوه بر واکسیناسیون دام ها، آموزش این قشر از جامعه در رابطه با عدم تماس دام های آلوده و عدم مصرف لبنیات غیر پاستوریزه محلی می تواند کمک کننده باشد.