اثرات کوتاه و بلند مدت استایرن بر حافظه فضایی کاری و فعالیت حرکتی موش صحرایی نر

زمینه و هدف: کارگران در برخی صنایع در معرض مواجهه با استایرن هستند. این ماده در دمای اتاق فرار و به شدت چربی دوست است و بافت مغز نیز دارای چربی بالایی است، بنابراین می تواند اثرات عصبی گوناگونی از جمله اختلال در حافظه را موجب شود. از طرفی حافظه در زندگی روزمره و محیط کار نقش بسیار مهمی دارد. تحقیق حاضر نیز با هدف بررسی اثرات کوتاه و بلند مدت استایرن بر حافظه فضایی کاری و فعالیت حرکتی موش صحرایی نر انجام پذیرفت. روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 12 سر موش صحرایی به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. در گروه مورد، موش ها به مدت 3 هفته در معرض استایرن قرار گرفتند(غلظت750 پی پی ام، روزانه 6 ساعت، 5روز در هفته). در گروه شاهد موش ها در شرایط مشابه و بدون مواجهه با استایرن قرار گرفتند. 2 روز پس از اتمام مواجهه حافظه فضایی کاری و فعالیت حرکتی از طریق آزمون y شکل و آزمون میدان باز ارزیابی شد. به منظور بررسی اثرات طولانی مدت استایرن آزمون های مذکور 21 روز بعد از اتمام مواجهات نیز تکرار شد. در این مطالعه تناوب خود به خودی به عنوان شاخص حافظه فضایی کاری، سرعت و مسافت طی شده به عنوان شاخص های فعالیت حرکتی و زمان سپری شده در مرکز به عنوان شاخص عدم اضطراب مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که 2 و 21 روز پس از اتمام مواجهه با استایرن، زمان سپری شده در مرکز جعبه آزمون میدان باز، مسافت طی شده و سرعت حرکت به طور معنی داری کاهش یافت. این اثرات در 21 روز پس از اتمام مواجهه نسبت به 2 روز پس از اتمام مواجهه شدیدتر بود. به طور مشابهی مواجهه با استایرن به طور معنی داری تناوب خود به خودی را کاهش داد. نتیجه گیری: براساس نتایج، مواجهه با استایرن منجر به کاهش فعالیت حرکتی و اختلال حافظه فضایی کاری موش صحرایی می شود. برای بررسی اثر بلند مدت استایرن بر روی رفتار نیاز به مطالعات بیشتری می باشد.