تاثیر درمان متمرکز بر شفقت(cft) بر تاب‌آوری زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (ms)

زمینه و هدف: مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن پیشرونده سیستم عصبی مرکزی با علایم متفاوت و ناتوان کننده فیزیکی و روان شناختی می باشد که مشکلات عدیده ای را برای فرد بیمار به همراه دارد. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر درمان متمرکز بر شفقت بر تاب آوری زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس بود. روش بررسی: این پژوهش، یک مداخله آزمایشی به شیوه پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش را کلیه بیماران زن دارای پرونده فعال در انجمن ام اس شهر تهران در سال 1395 تشکیل دادند. نمونه 30 زن بیمار بودند که بر اساس ملاک های ورود و خروج به مطالعه و نمرات اکتسابی در پرسشنامه، به شیوه در دسترس انتخاب و با تخصیص تصادفی در گروه های 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار مطالعه مقیاس تاب آوری کانر دیویدسون بود. پس از اخذ پیش آزمون از هر دو گروه، آزمودنی های گروه آزمایش، 8 جلسه دو ساعته درمان متمرکز بر شفقت را به شیوه گروهی و هفتگی دریافت نمودند. گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. داده ها با بهره گیری از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری(آنکوا) در نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمرات تاب آوری آزمودنی های گروه آزمایش در مرحله پیش آزمون 14/27 ±66/73 و در مرحله پس آزمون 7/06±87/33 بود. در گروه کنترل نیز میانگین و انحراف معیار نمرات تاب آوری قبل از مداخله 16/01 ±59 و بعد از مداخله 15/85 ±58/80 بود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین گروه آزمایشی و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد(78/63=f و p<0.01) که نشان دهنده اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت در افزایش تاب آوری آزمودنی های تحت مداخله است. نتیجه گیری: درمان متمرکز بر شفقت به عنوان شیوه درمانی جدید، احتمالاً گزینه مداخله ای مناسبی در جهت کاهش مشکلات روان شناختی و افزایش تاب آوری بیماران ام اس محسوب می گردد. پیشنهاد می شود انجمن های ام اس سراسر کشور از این شیوه درمانی در راستای ارتقاء سلامت روان شناختی بیماران استفاده نمایند.