تاثیر دو هفته تمرین تناوبی شدید بر سطوح پروتئین sdf-1α، گیرنده آن(cxcr4) وc-kit در قلب موش‌های صحرایی نر

زمینه و هدف: تمرین ورزشی سطوح بافتی سلول های بنیادی و عوامل فراخوان کننده، این سلول ها را در جهت بازسازی و تکثیر سلول های قلبی افزایش می دهد، به هر حال اثر بخشی یک دوره کوتاه مدت تمرین شدید مشخص نشده است. بر همین اساس هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر دو هفته تمرین تناوبی شدید بر sdf-1α، گیرنده آن(cxcr4) و ckit در بافت قلب موش های صحرایی نر بود. روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 10 سر موش نر 8 هفته ای ویستار(با وزن 8/7+234/75 گرم) در دو گروه کنترل و تمرین انجام شد. گروه تمرینی دو هفته تمرین تناوبی شدید در چهار بخش انجام دادند. بخش اول شامل سه روز تمرین، روزی دو جلسه و هر جلسه شامل 4 تناوب 2 دقیقه ای شدید و 3 تناوب آهسته 2 دقیقه ای بین دو تناوب شدید بود. بخش دوم نیز؛ دو روز تمرین مشابه بخش اول بود، با این تفاوت که شدت تناوب های شدید و آهسته بیشتر شد. بخش سوم سه روز تمرین به همراه یک تناوب بیشتر و با شدت بخش دوم انجام شد و بالاخره بخش چهارم نیز با یک تناوب بیشتر نسبت به بخش سوم با همان شدت بخش دوم انجام شد. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، موش ها بی هوش و پس از جراحی بافت قلب آنها خارج و به سرعت فریز شد. غلظت پروتئین های sdf-1α، cxcr4 و ckit با روش وسترن بلات اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل آزمون آماری تی مستقل نشان داد غلظت پروتئین بافتی sdf-1α; گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری داشت(p<0/038) ، هم چنین غلظت پروتئین cxcr4 گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل (p<0/002) و مقادیر پروتئین ckit در بافت قلب گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری وجود داشت(p<0/023) و (p≥0/05). نتیجه گیری: به نظر می رسد حتی یک دوره کوتاه مدت تمرین های تناوبی شدید می تواند از طریق تحریک عوامل فراخوان کننده سلول های بنیادی موجب تشکیل میوسیت های جدید گردد.