بررسی تاثیر بازخوردهای اصلاحی مکتوب بر یادگیری نگارش زبان خارجی: مطالعه مقایسه‌ای بازخوردهای فرازبانشناختی ، فراخوانشی و نو قالب در مجموعه آموزشی صدی الحیاة

در روش‌های سنتی و نوین آموزش زبان دوم و خارجی، اهمیت مهارت‌های مولّد زبانی مورد تاکید قرار گرفته است. در این میان، مهارت نوشتار، به دلیل وابسته بودن به بسندگی و توانش زبانی و اتکای بیشتر بر صحت نحوی، دستوری و الگوهای بلاغی و نگارشی، از اهمیت مضاعفی برخوردار است. ادبیات تحقیق نشان داده است که نگارش زبان عربی به دلیل ویژگی‌های ماهوی متکلف، مشکلات آموزشی فراوانی را برای فراگیران ایجاد کرده است. نظر به نارسایی‌های روش‌های سنتی آموزش عربی از یک‌سو و خلا تحقیقاتی نظری و عملی در مورد آموزش این زبان از سوی دیگر، در تحقیق حاضر، با اتخاذ مبانی نظری نوین در آموزش زبان‌های خارجی، تاثیر سه راهبرد متفاوت بازخورد بر خطاهای نگارشی بر یادگیری نوشتار فراگیران سطح پیشرفته عربی بررسی شده است. بدین منظور یک کلاس آموزشی (28 نفر) از فراگیران سطح اول مکالمه پیشرفتة (العالیة) مجموعة آموزشی صدی الحیاة در یک مرکز آموزشی به صورت نمونه‌برداری در دسترس انتخاب شدند و پس از حذف برون هشته‌ها، به سه گروه آزمایشی فرازبان‌شناختی، فراخوانشی و نوقالب قرار گرفتند. با به‌کارگیری روش شبه­آزمایشی پیش‌آزمون مداخله پس‌آزمون، عملکرد فراگیران در آزمون‌های موازی نگارش، قبل و بعد از مداخلة آموزشی، به وسیلة نرم‌افزار اس­پی­اس­اس و آزمون تحلیل یک ‌طرفة واریانس، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که هر سه گروه آموزشی در مرحلة پس‌آزمون در مهارت نگارش رشد آموزشی داشته‌اند، اما آزمون پسینی توکی نشان داد که بازخوردهای فرازبان‌شناختی در مقایسه با دو راهبرد دیگر، باعث افزایش معنادار مهارت نگارش شده‌اند. در این پژوهش، دلایل این اختلاف بررسی و نتایج آن ارائه شده و راهبردهای تحقیقی و آموزشی آن پیشنهاد گردیده است.

Investigating the Effect of Written Corrective Feedback on Foreign Language Writing Learning: A Comparative Study of Extralinguistic, Call-to-Form and New Form Feedback in the Hundred-Living Educational Complex

The importance of productive language skills is underscored in traditional and modern approaches in second and foreign language teaching. Writing skills, due to dependency on language proficiency and competence and mere adherence to syntactic and grammatical accuracy and rhetorical conventions, enjoys a double importance. Literature review has shown that Arabic writing, owing to its inherent intricacies, has created numerous educational problems for learners. Considering the deficiencies inherent in traditional approaches on one hand and research gap on theory and practice of Arabic education on the other, the current research has adopted a new theoretical framework to investigate the effect of three different corrective strategies on learning Arabic writing of advanced learners. To this aim, 28 learners in an academic center were selected through convenient sampling. After removing outliers, the participants were randomly attributed to three different experimental groupsMetalinguistic, Elicitation and Recast. Then, adopting a quasiexperimental method (pretest/intervention/posttest), the researcher investigated the performance of learners on writing tests before and after intervention. The data were collected and analyzed through one way analysis of variance in SPSS. Research findings showed that all three experimental group outperformed in in writing tests after intervention. However, a post hoc Tukey test showed that only metalinguistic group has brought about a meaningful change among mean scores. The results were discussed and educational and research implications were suggested.