تبیین مدل آموزش هنر از طریق پژوهش در دست‌ساختهها مبتنی بر ادغام رویکردهای آموزشی؛ مطالعۀ موردی دست‌دوخته‌ها

از مهم‌ترین چالش ها در آموزش هنر معاصر، ابداع و طرح‌ریزی برنامه‌هایی است که بتواند در مسیرهای جذاب، خلاقانه و در عین حال ساختارمند، دانش آموزان را در مقاطع آموزشی مختلف، به‌ویژه دوره های متوسطه، در کشف معانی آثار، ایده های پیچیده و درهم تنیده با باورها و عقاید مبدعان آن ها یاری رساند و علاوه بر گفتمان های مبتنی بر هنرهای زیبا و منحصر به فرهنگ های خاص، اشکال هنری از فرهنگ و هنر بومی، قومی و ملی هر کشور را ذیل خود جای دهد. نوشتار حاضر با هدف بهره مندی از مولفه‌های رویکردهای «آموزش مبتنی بر رشته های هنر» (dbae) و «فعالیت هنری پژوهش‌محور» (apr)، به ارائه طرح درس ترکیبی، با تمرکز بر دست دوخته های ایرانی پرداخته است. پرسش اصلی که این پژوهش با روشی توصیفی تحلیلی و با رویکردی مقایسه‌ای به آن پاسخ می‌دهد این است که فلسفۀ ادغام رویکردهای آموزش هنر در راستای پژوهش در دست‌ساخته‌ها چیست و چگونه می‌توان ساختار آموزشی را بر این مبنا تدوین کرد.نتایج این پژوهش نشان می دهد که رویکردهای ادغامی در آموزش و پژوهشِ دست ساخته ها، نه تنها می تواند دانش آموزان را بر جنبه‌های شکل گرایانۀ آثار متمرکز کند؛ بلکه آنان را به کشف ایده‌ها، باورها و عقاید تنیده با آثار بومی و فولکلور ترغیب نماید. به علاوه، دانش‌آموزان با رمزگشایی و کاوش در این آثار، قادر به خلق دوباره (نه مشابه) و رمزگذاری مفاهیم بر مبنای اندیشه های خود خواهند شد.