مرور جامع بر داروهای مورد استفاده در برگشت اثرات وارفارین

وارفارین سدیم به عنوان یک ضد انعقاد بطور گسترده برای پیشگیری و درمان ترومبوز های وریدی و شریانی استفاده می شود و به عنوان یک آنتاگونیست ویتامین k، تولید فاکتورهای انعقادی 2، 7، 9 و 10 را به همراه پروتئینهای c و s بطور موثر از کبد کاهش می دهد. اثرات تثبیت شده عوامل ضد انعقادی مانند وارفارین میتواند با عوارضی نظیر خونریزی همراه باشد.بیماران دریافت کننده آنتاگونیست ویتامین k، در بیش از50 درصد موارد دارای inr یا (international normalized ratio) بالاتر از هدف درمانی 32 می باشند که با افزایش ریسک خونریزی همراه است. در چنین شرایطی نیاز فوری به برگشت سریع اثر وارفارین وجود دارد. برگشت سریع اثر وارفارین از طریق بعضی فرآورده های دارویی حاوی فاکتورهای انعقادی صورت می گیرد که در حال حاضر بیش از همه ویتامین k (خوراکی یا وریدی)، کنستانتره پیچیده پروترومبین(pcc (prothrombin complex concentrate، فرآوردههای پلاسمای انسانی نظیرپلاسمای تازه منجمد (ffp (fresh frozen plasma و فاکتورهای انعقادی منفرد مانند فاکتور فعال نوترکیب هفت (rfviia) مورد استفاده قرار میگیرند.هدف از انجام این مطالعه مروری، بررسی گزینه های درمانی مناسب و در دسترس و همچنین بیان مزایا و خطرات ناشی از استفاده آنها برای برگشت اثر ضدانعقادی وارفارین، در بیماران تحت درمان با وارفارین می باشد.