اثر بخشی بازی درمانی گروهی به شیوه ی شناختی– رفتاری بر سبک های مقابله کودکان

زمینه: این پژوهش با هدف اثربخشی بازی درمانی گروهی به شیوه ی شناختی - رفتاری بر سبک های مقابله کودکان پسر دوره ی ابتدایی انجام شد.روش کار: طرح پژوهش به روش نیمه آزمایشی و گروه کنترل با طرح پیش آزمون - پس آزمون بود. برای نمونه گیری در مرحله ی اول از بین مناطق آموزشی شهر تهران منطقه ی 6 آموزش و پرورش به شیوه ی تصادفی انتخاب شد. سپس با استفاده از روش خوشه ای 4 مدرسه در این منطقه انتخاب شدند و از میان دانش آموزان پایه ی چهارم، پنجم و ششم این مدارس که از پرسشنامه رفتارهای کنار آمدن کودکان(ccbq) نمره ی آنان یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بدست آورده بودند، تعداد 28 نفر بروش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای کودکان گروه آزمایش 8 جلسه ی 45 دقیقه ای بازی درمانی گروهی به شیوه ی شناختی - رفتاری بصورت 2 جلسه در هفته برگزار شد. در انتهای پژوهش مجددا کودکان در هر دو گروه توسط پرسشنامه رفتارهای کنار آمدن کودکان ارزیابی شدند. یافته ها: داده های پژوهش به کمک روش آماری تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که بازی درمانی شناختی رفتاری اثری معنی دار بر سبک مقابله ی سازگاری در جهت بهبود دارد(0.01>p).نتیجه گیری: همچنین نتایج بدست آمده نشان داد که بازی درمانی شناختی رفتاری اثر معنی داری بر سبک مقابله ی انحراف از مشکل و نیز سبک مقابله ی ویرانگر دارد(0.05>p). بنابراین بازی درمانی گروهی به شیوه ی شناختی - رفتاری بر سبک های مقابله کودکان تاثیرگذار است و می تواند موجب بهبود سبک های مقابله کودکان شود.