مقایسه اثر موضعی روغن زنجبیل با زنجبیل خوراکی بر علائم همراه دیسمنوره اولیه: کارآزمایی بالینی

مقدمه: دیسمنوره ‌اولیه در همراهی با علائم‌ همراه، عواقب فراوانی به‌دنبال ‌‌دارد. از دیدگاه طب ‌سنتی ‌ایران و مطالعات، زنجبیل خوراکی و موضعی بر درد دیسمنوره ‌اولیه موثر هستند، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر خوراکی کپسول زنجبیل و اثر موضعی روغن زنجبیل تهیه شده به روش ماسراسیون بر علائم همراه دیسمنوره و مقایسه اثرات آن‌ها انجام شد.روش‌کار‌: این مطالعه کارآزمایی ‌بالینی یک‌سوکور در سال 96-1395 بر روی 70 دانشجوی مبتلا به دیسمنوره متوسط و شدید و ساکن در خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران انجام شد. علائم همراه دیسمنوره در این دانشجویان در سیکل اول بر اساس معیار چند بُعدی کلامی ارزیابی ‌شد، سپس بیماران به‌طور تصادفی به دو گروه خوراکی و موضعی تقسیم‌ شدند و طی سه سیکل بعدی دارو را از دو روز قبل از شروع قاعدگی تا روز سوم قاعدگی دریافت ‌کردند. گروه خوراکی هر 6 ساعت یک عدد کپسول زنجبیل مصرف ‌کردند و گروه موضعی هر 6 ساعت پنج قطره روغن زنجبیل زیر شکم مالیدند. علائم همراه دیسمنوره در هر سیکل بر اساس معیار چند بُعدی ‌کلامی ارزیابی و سپس مقایسه ‌شد.تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری spss ‌(نسخه 17) و آزمون‌های من‌ویتنی و ویلکاکسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته ‌شد.یافته‌ها: خستگی، بی‌حالی، نفخ، سردرد، کمردرد و گرفتگی‌ عضلات ‌پا در هر دو ﮔﺮوه نسبت به قبل از مداخله ﻛﺎﻫﺶ یافت (05/0>p). تهوع، استفراغ و اسهال در گروه خوراکی و تغییر حالات ‌عصبی و پادرد در گروه موضعی بعد از مداخله کاهش ‌یافت (05/0>p). عارضه جانبی فقط در گروه خوراکی مشاهده ‌شد (60%).نتیجه‌گیری: هر دو فرم زنجبیل موجب کاهش مشابه علائم عمومی و عصبی همراه دیسمنوره ‌شدند و فرم خوراکی تعداد بیشتری از علائم گوارشی و فرم موضعی تعداد بیشتری از علائم عضلانی اسکلتی همراه دیسمنوره را کاهش‌ داد. همچنین از آنجا که فرم موضعی بهتر از فرم خوراکی توسط بیماران تحمل شد، به‌نظر می‌رسد مالیدن موضعی روغن زنجبیل انتخاب بهتری در کاهش علائم عمومی و عصبی همراه دیسمنوره ‌باشد.