بررسی مقادیر سرمی گلوتاتیون، پاراکسوناز و میلوپراکسیداز در زنان مبتلا به دیابت بارداری در مقایسه با زنان باردار سالم در شهر خرم‌آباد طی سال ‌های 94-1393

مقدمه: استرس اکسیداتیو نقش مهمی را در پیشرفت دیابت بارداری دارد. تولید بیش از حد گونه های فعال اکسیژن می تواند منجر به آسیب های جدی سلولی گردد که این امر می‌تواند نتایج جدی برای مادر و جنین داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی سطوح سرمی گلوتاتیون، پاراکسوناز و میلوپراکسیداز در دیابت بارداری در مقایسه با بارداری سالم انجام شد.روش کار: این مطالعه مورد شاهدی در سال‌های 94-1393 بر روی 30 زن مبتلا به دیابت بارداری و 30 زن باردار سالم مراجعه کننده به بیمارستان عسلیان شهر خرم‌آباد انجام شد. دو گروه از نظر سن، هفته بارداری و شاخص توده بدنی همسان‌ بودند. نمونه‌ها با استفاده از روش نمونه‌گیری آسان انتخاب شدند. مقادیر سرمی گلوتاتیون با استفاده از روش الایزا و مقادیر پاراکسوناز و میلوپراکسیداز با استفاده از روش نورسنجی اندازه‌گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم‌افزار آماری spss (نسخه 19) و آزمون‌های آماری تی مستقل و رگرسیون لوجستیک انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد.یافته‌ها: میانگین سطوح سرمی قندخون ناشتا در دیابت بارداری به طور معنی‌داری بالاتر از بارداری سالم بود (001/0>p). میانگین سطوح سرمی گلوتاتیون در دیابت بارداری به طور معنی‌داری پایین‌تر از بارداری سالم بود (030/0=p). فعالیت آنزیم های پاراکسوناز (225/0=p) و میلوپراکسیداز (602/0=p) تفاوت معنی‌داری را بین دیابت بارداری و بارداری سالم نشان نداد. بر اساس نتایج آزمون رگرسیون لوجستیک، گلوتاتیون به طور معنی‌داری فاکتور خطر منفی برای دیابت بارداری بود و می تواند نقش محافظت کننده را در برابر این بیماری داشته باشد (045/0=p).نتیجه‌گیری: در مطالعه حاضر، سطوح سرمی گلوتاتیون به طور معنی‌داری در دیابت بارداری پایین‌تر از بارداری سالم بود.