پیش‌بینی رفتار‌های خود‌مراقبتی زنان مبتلا به دیابت بارداری بر اساس باور فرد به توانایی خود (خودکارآمدی)

مقدمه: دیابت بارداری یکی از مسائلی است که منجر به پیامد‌های نا‌مطلوب بارداری می‌شود. خود‌مراقبتی، اولین قدم برای کمک به بیماران جهت مدیریت بهتر بیماری شان است که یکی از عوامل مرتبط با آن، باور فرد به توانایی خود در انجام یک کار یا انطباق با یک موقعیت فشارزا (خود‌کارآمدی) است، لذا مطالعه حاضر با هدف پیش‌بینی رفتارهای خودمراقبتی زنان مبتلا به دیابت بارداری بر اساس باور فرد به توانایی خود (خودکارآمدی) انجام شد. روش‌ کار: این مطالعه همبستگی پیش‌بینی کننده در سال 1394 بر روی 400 زن مبتلا به دیابت بارداری مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی و درمانگاه‌های مامایی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر مشهد انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه اطلاعات فردی، خود‌مراقبتی بر‌گرفته از مقیاس خلاصه فعالیت‌های خود‌مراقبتی (sdsca) و خود‌کارآمدی پیرامون دیابت بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری spss (نسخه 16) و آزمون‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون خطی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: 248 نفر (62%) از زنان مبتلا به دیابت بارداری، خودکارآمدی متوسط و 261 نفر (2/65%) خود‌مراقبتی متوسط داشتند. بر اساس نتایج آزمون پیرسون، بین خود‌کارآمدی با خود‌مراقبتی، همبستگی مستقیم و معنی‌داری وجود داشت (0001/0>p ، 31/0=r). همچنین بر اساس مدل رگرسیون خطی عمومی، خود‌کارآمدی به عنوان متغیر پیش‌بینی کننده خود‌مراقبتی محسوب می‌شد (0001/0>p). نتیجه‌گیری: خودکارآمدی قادر به پیش‌بینی رفتارهای خود‌مراقبتی در زنان مبتلا به دیابت بارداری می‌باشد. همچنین با توجه به رابطه خطی مستقیم بین این دو متغیر در این مطالعه و خودکارآمدی متوسط در زنان مبتلا به دیابت بارداری، ضروری است اهمیت مداخلات روان‌شناختی در درمان دیابت بارداری مورد تاکید قرار گیرد.