شیوع حاملگی خارج رحمی در ایران: یک مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز

مقدمه: حاملگی خارج رحمی، شایع‌ترین علت مرگ و میر مادران در سه ماهه اول بارداری است. میزان مرگ و میر ناشی از این عارضه، حدود 10 برابر زایمان واژینال و 5 برابر القاء سقط است. احتمال موفقیت در بارداری بعدی نیز کاهش می‌یابد، همچنین این عارضه اثر منفی بر روی وضعیت روانی مادر دارد و میزان شیوع آن در کشورهای مختلف متفاوت است. این مطالعه سیستماتیک و متاآنالیز با هدف بررسی شیوع حاملگی خارج رحمی در ایران انجام شد. روش‌کار: در این مطالعه مروری پایگاه‌های اطلاعاتی شامل scopus، google scholar، isi، pubmed و سایت‌های علمی تخصصی ایرانی از جملهmagiran ، iranmedex و sid با استفاده از کلمات کلیدی ectopicpregnancy، ep، prevalence، incidence، iran، حاملگی، خارج رحمی، بارداری، نابجا، اکتوپیک، انسیدانس، شیوع، فراوانی و ایران تا 1/11/1394 (21 ژانویه 2016) مورد بازبینی قرار گرفت. طی این مطالعه متاآنالیز بر روی تمام مقالات موجود در خصوص شیوع حاملگی خارج رحمی در ایران، تعداد 13 مقاله یافت شد‌که بر مبنای معیار ورود، 7 مورد انتخاب شد که 5 مقاله جهت تعیین شیوع حاملگی خارج رحمی در ایران و 2 مورد جهت تعیین شیوع حاملگی خارج رحمی در مراکز ناباروری وارد متاآنالیز شد. جهت تعیین هموژنیتی نمونه‌ها از تست کوکران استفاده شد. شیوع بر اساس random effect در نرم‌افزار revman (نسخه 3/5) برآورد شد. یافته‌ها: شیوع حاملگی خارج رحمی در سال‌های قبل از 1385، 9/1 در 1000 بارداری و بعد از 1385، 7/3 در 1000 بارداری و در مراکز ناباروری 44 در 1000 بارداری برآورد شد. نتیجه‌گیری: شیوع حاملگی خارج رحمی در دهه گذشته در ایران افزایش داشته است و درمان ناباروری یک عامل خطر برای آن محسوب می‌شود.