مقایسه تاثیر دوازده هفته تمرین هوازی در نوبت‌های صبح و بعدازظهر بر کاتابولیسم پروتئین زنان دیابتی

مقدمه: دیابت ملیتوس شامل گروهی از اختلالات متابولیک (سوخت‌وسازی) شایع است که ممکن است در سوخت‌وساز چربی و پروتئین بروز کند و با توجه تحقیقات متخصصان، فعالیت‌های ورزشی منظم نقشی اساسی در کنترل و بهبود دیابت دارند. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر ریتم شبانه‌روزی طی دوازده هفته تمرین هوازی منتخب بر کاتابولیسم پروتئین زنان دیابتی نوع 2 انجام شد. روش‌کار: این مطالعه نیمه تجربی در سال 1395 بر روی 45 نفر از زنان دیابتی شهرستان بهبهان انجام شد. افراد به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی 15 نفره تمرین هوازی صبح و تمرین هوازی بعدازظهر و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی تحت تمرین هوازی منتخب با شدت 7055% حداکثر ضربان قلب هفته‌ای 3 روز با مدت فزاینده از 35 تا 50 دقیقه در هر جلسه قرار گرفتند. همچنین شدت فعالیت هر 4 هفته 5% اضافه می‌شد. تمرینات پس از 15 دقیقه پیاده‌روی تند شامل تمرینات برگرفته‌ شده از حرکات ایروبیک و حرکات هماهنگ دست‌وپا بود. گروه کنترل نیز در مدت 12 هفته تمرین ورزشی خاصی نداشتند. آزمون اوره 24 ساعته ادرار در هفته‌ اول و دوازدهم اندازه‌گیری و مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری spss (نسخه 16) و آزمون‌ تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی lsd انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: تمرین هوازی منتخب به مدت 12 هفته در صبح و بعدازظهر باعث کاهش معنی‌دار در میزان اوره 24 ساعته ادرار آزمودنی‌ها نسبت به گروه کنترل شد (05/0≥p). بین تاثیر تمرین هوازی صبح و بعدازظهر در میزان اوره 24 ساعته ادرار آزمودنی‌ها تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0≤p). نتیجه‌گیری: تمرین صبح و بعدازظهر هر دو تقریباً به یک اندازه بر کاتابولیسم پروتئین زنان دیابتی موثر هستند.