مقایسه بی‌اختیاری استرسی ادرار چهار ماه پس از زایمان طبیعی و سزارین انتخابی

مقدمه: بی‌اختیاری استرسی ادرار (sui) یک مشکل بسیار شایع در زنان بالغ است و اتیولوژی آن چند فاکتوری است. با توجه به اختلاف نظر در مورد شیوع و علل sui در مطالعات گذشته، مطالعه حاضر با هدف مقایسه شیوع sui چهار ماه بعد از زایمان واژینال و سزارین انتخابی و عوامل موثر بر آن انجام شد. روشکار: این مطالعه تحلیلی در سال 1389 بر روی 1520 زن نخست زا در مراکز بهداشتی درمانی شهر کرمانشاه انجام شد. افراد در دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. گروه اول 4 ماه قبل زایمان واژینال طبیعی داشته و گروه دوم تحت عمل سزارین انتخابی قرار گرفته بودند. برای بررسی شدت و عوامل موثر بر sui از پرسشنامه سندویک و پرونده بهداشتی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم‌ افزار آماری spss (نسخه 16) و آزمون کولموگروف اسمیرنوف، آزمون لون، تی مستقل، من ویتنی و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شود. یافته‌ها: شیوع بی‌اختیاری استرسی ادرار، 4 ماه بعد از زایمان در دو گروه 3% بود. شیوع آن بعد از زایمان واژینال و سزارین انتخابی به ترتیب 3/4% و 87/1% بود، که بین دو گروه تفاوت آماری معنی‌داری وجود داشت (006/0=p). sui با سن مادر (001/0=p)، شاخص توده بدنی مادر (043/0=p)، وزن نوزاد (042/0=p) ارتباط معنی‌داری داشت، اما با دور سر نوزاد (943/0=p) و انجام اپیزیوتومی (0/1=p) ارتباط معنی‌داری نداشت. دو گروه زایمان واژینال و سزارین انتخابی از نظر بی‌اختیاری استرسی ادرار شدید اختلاف آماری معنی‌داری نداشتند (0/1=p). نتیجه گیری: نوع زایمان، وزن نوزاد، سن و شاخص توده بدنی مادر با بی‌اختیاری استرسی ادرار در ماه چهارم بعد از زایمان ارتباط دارد، اما زایمان واژینال باعث افزایش بی‌اختیاری استرسی ادرار شدید نمی شود.