مقایسه بی حسی اسپاینال با پتیدین و اپی دورال با بوپی واکایین در زایمان بی درد: یک کارآزمایی بالینی

مقدمه: درد زایمان واژینال یکی از شدیدترین درد هایی است که زنان در طول حیات خود تجربه می کنند و می تواند اثرات بدی روی مادر و جنین داشته باشد و شناخت بهتر عوارض و کاهش شدت درد در روش های مختلف بیهوشی ناحیه ای که در زایمان واژینال قابل استفاده است، ضروری به نظر می رسد. لذا مطالعه حاضر با هدف ارزیابی بی حسی اسپاینال و اپی دورال از نظر عوارض، نتایج و قدرت دردزادیی در زایمان واژینال انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1392 بر روی50 بیمار بستری در بیمارستان امیر شهر سمنان انجام شد. برای تمام بیماران یک راه وریدی مجزا گرفته شد و حدود 1000-500 سی سی سرم رینگر انفوزیون شد. بیماران در دو گروه بیهوشی اسپاینال و اپیدورال قرار گرفتند. وقتی دیلاتاسیون دهانه رحم به 4 سانتی متری رسید، در گروه اول 10 میلی گرم متوکلوپرامید و 8 میلی گرم دگزامتازون، به صورت داخل وریدی تزریق شد و سپس مقدار 25 میلی گرم پتیدین + 5/1 سی سی دکستروز 10% که مجموعاً حجم 2 سی سی دارد، در فضای ساب آراکنویید تزریق شد و در گروه دوم، دوز بولوس بوپی واکایین 125/0 درصد به میزان 15 در فضای اپیدورال سی سی و سوفنتانیل 10 میکروگرم (2 سی سی) در 3 دوز منقسم به فاصله های 5 دقیقه در فضای اپیدورال تزریق شد. شدت درد، علایم حیاتی، عوارض، قدرت عضلانی، آپگار نوزاد و رضایت مندی بیماران ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss (نسخه 16) و آزمون های کولموگروف - اسمیرنوف، تی، من ویتنی، کای اسکویر و فیشر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در تمام دقایق ثبت شده، شدت درد در گروه دریافت کننده پتیدین کمتر بود. رضایت مندی زنان باردار در گروه بی حسی اسپاینال با پتیدین بیشتر بود (0001/0 < p). هیچ یک از زنان گروه دریافت کننده پتیدین دچار تهوع، استفراغ، خارش و اختلالات همودینامیک نشدند.نتیجه گیری: استفاده از پتیدین داخل نخاعی، بی دردی بسیار خوبی در حین زایمان طبیعی ایجاد می کند و قدرت حرکت بیمار را خیلی کم تحت تاثیر قرار می دهد. این روش، عوارض نسبتاً کمی دارد که قابل پیش بینی است و عوارض تاخیری و دپرسیون تنفسی ندارد.