تاثیر هشت هفته تمرینات توپی در آب و پیلاتس بر سلامت روان و برخی شاخصهای عملکرد عضلانی زنان مبتلا به ms

مقدمه: بیماری مولتیپل اسکلروزیس (ms)، بیماری مزمن تخریب میلین سیستم اعصاب مرکزی است که به‌وسیله اختلال در انتقال در تکانه های عصبی مشخص می‌شود. با توجه به تاثیر تمرینات ورزشی متفاوت در کمک به کاهش نشانه های بیماری در بیماران ms، مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو نوع برنامه تمرینی تمرینات توپی در آب و پیلاتس بر روی سرعت و استقامت راه رفتن، میزان خستگی، تعادل و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به بیماری ms انجام شد. روش‌کار: این مطالعه کاربردی و نیمه تجربی  در پاییز 1395 بر روی 31 نفر از زنان ساکن مشهد و مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با edss 41 مراجعه‌کننده به انجمن ms شهر مشهد انجام شد. افراد در سه گروه تمرینات توپی در آب، پیلاتس و گروه کنترل قرار گرفتند. آزمودنی‌ها 3 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته به تمرین پرداختند. داده‌های آزمون سرعت (آزمون 10 متر راه رفتن) و استقامت راه رفتن (آزمون دو دقیقه) و آزمون تعادلی برگ به‌وسیله زمانسنج و به‌وسیله پرسشنامه (شدت خستگی ffs)، میزان خستگی بیماران اندازه‌گیری شد و همچنین با استفاده از ضربان‌سنج، شدت برنامه های تمرینی پیلاتس و تمرینات توپی در آب (از 70-40% ضربان قلب بیشینه) مورد سنجش قرار گرفت. تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری spss (نسخه 18) و آزمون‌های تحلیل واریانس چندراهه، تی همبسته و آزمون پیگیری توکی انجام شد. میزان p‌ کمتر از 0.05 معنادار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: سرعت راه رفتن در گروه تمرینات توپی در آب افزایش معنی داری یافت (p<0.001)، درحالی‌که در گروه پیلاتس این افزایش معنی دار نبود (0.132=p). استقامت راه رفتن و تعادل در گروه تمرینات توپی در آب (0.008=p، 0.001=p) و گروه پیلاتس (0.009=p، 0.002=p) افزایش معنی داری یافت. خستگی در گروه تمرینات توپی در آب (0.004=p) و پیلاتس (0.019=p) کاهش معنی داری یافت. کیفیت زندگی بیماران نیز در دو گروه تمرینات توپی در آب (0.0001=p) و پیلاتس (0.001=p) افزایش معنی داری یافت، درحالی‌که نسبت به تمام شاخص ها بین دو گروه آزمودنی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (0.05≤p). گروه کنترل نیز در هیچ یک از شاخص های اندازه گیری شده تغییری نشان ندادند. نتیجه گیری: تمرینات توپی در آب و تمرینات پیلاتس می تواند در کنار درمان های دارویی موجب بهبود در شاخص های تعادل، خستگی، سرعت و استقامت راه رفتن و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ms شود و با افزایش هدفمند شدت و حجم فعالیت، توان جسمانی و سطح کیفیت زندگی بیماران افزایش پیدا کند.