حلقه مغفول در مدیریت دانش پژوهشکده‌ها و موسسات پژوهشی

مفهوم مستندسازی در مدیریت و به‌ویژه مدیریت پروژه با مفهوم این اصطلاح در دیدگاه مدیریت دانش متفاوت است. آنچه در این پژوهش مورد نظر است، دیدگاه مدیریت دانش و حلقه مغفول در مدیریت دانش پژوهشکده‌ها و موسسات پژوهشی به‌منظور استفاده از زیست آزموده روسا و معاونان پژوهشکده‌ها و موسسات پژوهشی است. در مستندسازی از دیدگاه مدیریت دانش، هر تصمیم، رویداد و فعالیت موثر بر سازمان که دربرگیرنده دانش آشکار و ضمنی سازمان است، ارزش مستندسازی دارد. لذا ارزیابی تصمیمات و اقدامات انجام‌شده را در‌بر خواهد گرفت و از طریق دانش و اطلاعات گردآوری‌شده، بستری مناسب بر ارزیابی این اقدامات فراهم خواهد آورد. همچنین اگر به پژوهشکده‌ها و موسسات پژوهشی به‌عنوان مرکزی متشکل از عوامل و منابع مادی و مالی و انسانی شامل اساتید، کارکنان و دانشجویان نگاه کنیم که در آن به تبادل دانش و اشاعه آن پرداخته می‌شود، دو موضوع بااهمیت جلب ‌توجه می‌کند: اول نقش سرمایه‌ای پژوهشکده‌ها و موسسات پژوهشی که به ‌خوبی مشخص است و مورد توجه جامعه و دولت می‌باشد. زیرا پژوهشکده‌ها و موسسات پژوهشی به‌عنوان نهادی برای تولید، بهبود و توسعه دانش در حوزه‌های گوناگون در نظر گرفته ‌شده است و در کشور ما هم به‌دلیل وجود مراکز، پژوهشکده‌ها و موسسات پژوهشی متعدد، این رسالت مورد توجه و انتظار بوده است و همه‌ساله هزینه هنگفتی صرف آزمایش و خطا در خصوص تصمیم‌گیری روسا و مدیران پژوهشکده‌ها و موسسات پژوهشی می‌گردد. دوم: فرایند مدیریت دانش مشتمل بر تولید یا گردآوری و شناسایی دانش، طبقه‌بندی، ذخیره و مستندسازی دانش، توزیع و نشر دانش و کاربرد دانش، که از رسالت‌های اصلی یک دانشگاه و پژوهشکده‌ها و موسسات پژوهشی به شمار می‌آید. نتایج بررسی و مطالعه پژوهش حاضر نشان می‌دهد که فرایند نظام مستندسازی تجربیات مدیران از فرایند سه مرحله‌ای برنامه‌ریزی مستندسازی، اجرای مستندسازی، پایش، کنترل، تسهیم؛ تبعیت می‌کند.