سیاست های انتقال و توسعه فناوری در کشور چین

چین از اواخر سال 1978 فعالانه برای وارد کرئن فناوری از خارج تلاش کرده است . دولت این کشور با پی بردن به نقش و اهمیت فناوری در توسعه اقتصادی ، مصمم گردید که شکاف تکنولوژیک بین این کشور و کشورهای پیشرفته را از میان بردارد .سرمایه گذاری مستقیم خارجی در سالهای اخیر نقش عمده ای در زمینه ورود فناوری به چین بازی کرده است .چین از سرمایه گذاری خارجی برای بازارهای داخلی و خارجی استقبال کرده است . سیاستهای گوناگونی از قبیل : معافیتهای مالیاتی ، نرخ های نازل برای استفاده از زمین ، انعطاف پذیری نیروی کار و ... را اتخاذ و در دسترس سرمایه گذاران خارجی قرار داده است .برای درونی نمودن فناوری وارداتی در چین تلاش گسترده ای صورت می گیرد . انتخاب فناوری وارداتی باید با نیازهای چین متناسب باشد و موجب تقویت ظرفیتهای درونی کشور شود. مطالعه ارزیابی و امکان سنجی ، باید تا جای ممکن قبل از شروع روند واردات فناوری صورت گیرد . دولت تلاش می نماید همواره فهرستی از اولویت های خود را برای ورود فناوری اعلام کند و مدیریت کلان دقیقی در این عرصه اعمال نماید تا از واردات فناوری های تکراری و نا مناسب جلوگیری شود . همچنین دولت وظیفه خود می داند قوانین و مقررات لازم را در راستای تضمین حمایت مالی مناسب برای جذب فناوری وارداتی و مشارکت کامل واحدهای تحقیق و توسعه درتمام مراحل معرفی فناوری وارداتی و جذب و اصلاح آن اتخاذ نماید .یکی از موفقیت های اساسی چینی ها در ایجاد یک سیستم قوی علوم و فناوری بوده است که به کمک آن توانسته اند هم نیروی انسانی متخصص را افزایش دهند و هم با گسترش تحقیقات داخلی زمینه های لازم را برای جذب و اصلاح فناوری وارداتی فراهم کنند .موفقیت دیگر چین دستیابی این کشور به فناوری پیشرفته به منظور تقویت مبانی فناوری و تقویت فرآیند توسعه صنعتی کشور بوده است که دلایل نیل به این موفقیت ، چرخش کامل اقتصاد کشور به سوی برون گرایی و میدان دادن به فعالیت بخش خصوصی و سرمایه خارجی و استفاده از روشهای مختلف انتقال فناوری بوده است که دو روش سرمایه گذاری مشترک و سرمایه گذاری مستقیم خارجی از عمده ترین آنها محسوب می شوند .