نقش مشارکت عمومی - خصوصی در سیاست نوآوری

در سال‌های اخیر، مشارکت‌های عمومی - خصوصی هم‌زمان با آشکار کردن ظرفیت‌ها و مزایای خود در براورده‌سازی وظایف اجتماعی دولت در مسائل مختلفی مثل راه‌سازی، توسعه زیرساخت‌ها و شبکه‌های برق‌رسانی و فضاهای شهری و کمک به بخش خصوصی (برای مثال، در تامین مالی یا ورود به بازار) به عنوان یکی از ابزارهای سیاستی برای توسعه فناوری و نوآوری مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. متن حاضر مروری است بر مبانی نظری و تاریخچه شکل‌گیری این رویکرد و همچنین مدل‌ها و پژوهش‌های انجام شده درباره نقش و اثرات این ابزار سیاستی در براورده‌سازی اهداف سیاست نوآوری که با این نتیجه به پایان می‌رسد که به نظر می‌رسد انواع مدل‌های مشارکت عمومی - خصوصی، در بسترهای مختلف، اثرات متفاوتی بر اهداف سیاست نوآوری خواهند گذاشت.

نقش مشارکت عمومی - خصوصی در سیاست نوآوری

In recent years, researcher have considered public- private partnerships (PPP) as one of the policy tools to develop science and innovation because of its capacity and benefits to meet the social obligations of government, for exle, in construction, developing infrastructures, electricity networks and urban spaces, as well as to help private sector in financing and market accessing. This paper reviews the history and literature of the formation of technological PPP as well as the models and research on the role and effects of the policy in meeting the goals of innovation policy. Finally, it concludes, a variety of technological PPPs in different contexts have different impacts on innovation policy goals.