مشارکت علمی در انتشارات پژوهشگران ایران، جهان و صد دانشگاه برتر بین‏المللی

هدف از این پژوهش، بررسی اندازه گروه‏های پژوهشی کشور و مقایسه آن با میانگین جهانی و صد دانشگاه برتر دنیا است. به همین منظور داده‏های لازم از پایگاه «وب آو ساینس» در دوره زمانی 2011 تا 2013 استخراج و سه شاخص عمده مشارکت شامل تعداد نویسنده، تعداد موسسه و تعداد کشور به‌ازای هر مقاله، بررسی شده است. نتایج نشان می‏دهد که نه‌تنها میزان مقالات تک نویسندگی در ایران کمتر از متوسط جهانی و صد دانشگاه برتر است، بلکه تعداد مقالات با مشارکت گروه‏های بزرگ‌تر نیز در ایران از متوسط جهانی و صد دانشگاه برتر کمتر است. از سوی دیگر، تمایل به مشارکت‏های فراموسسه‏ای در میان پژوهشگران ایرانی نسبت به دو گروه دیگر کمتر دیده می‌شود. در سطح بین‌المللی نیز با اینکه میزان همکاری پژوهشگران ایرانی با پژوهشگران کشورهای دیگر نسبت به متوسط جهانی و صد دانشگاه برتر کمتر است، اما الگوی مشارکت در حوزه‏های موضوعی مختلف یکسان نیست، به‏گونه‏ای‏که تمایل به مشارکت بین‏المللی پژوهشگران ایرانی در حوزه زمین‏شناسی بیش از سایر پژوهشگران در سطح دنیا و صد دانشگاه برتر است. نتایج این پژوهش می‏تواند به سیاست‏گذاران علمی به‌ویژه در تدوین آیین‌نامه ارتقا کمک کند.

مشارکت علمی در انتشارات پژوهشگران ایران، جهان و صد دانشگاه برتر بین‏المللی

This study aims to examine the size of research groups in Iran and to compare it with the world and top 100 worlds' institutions averages using Web of Science data during 2011-2013. Three indicators were used including number of authors, institutions and countries per paper. The results showed, not only Iranian scholars write less single author's papers in compare with the world and top 100 institutions averages, but also they write less joint papers with the participation of larger groups. In addition, not only Iranian scholars do less inter-institutional research in compare with the world and the top 100 institutions averages, but also they less collaborate internationally. However, different patterns were found in different fields with respect to the three measured indicators including number of authors, institutions and countries per paper. Scholars in geosciences are an exception, so their international collaboration are more than the world and the top 100 institutions averages. The results could be used by science policy makers especially in compiling the regulation of the scholars’ promotion.