مقایسه تاثیر تمرینات استقامتی و تناوبی شدید بر سطوح کمرین و پروتئین واکنش‌گر-c پلاسما در کودکان چاق

زمینه و هدف: شیوع چاقی در میان کودکان به صورت نگران کننده ای رو به افزایش است. چاقی با وضعیت التهاب مزمن، با نشان گر های التهابی مانند کمرین و پروتئین واکنش گرc همراه است. از این رو، هدف از تحقیق حاضر، مقایسه ی تاثیر تمرینات استقامتی و تمرینات تناوبی شدید بر سطوح کمرین و پروتئین واکنش گرc پلاسما در کودکان چاق میرباشد.مواد و روش ها: 21 کودک چاق 9 تا 12 ساله(با میانگین وزن 5/2 ±46/61 کیلوگرم و میانگین bmi 7/1 ±4/31 کیلوگرم بر مترمربع) به طور تصادفی به سه گروه استقامتی، تمرین تناوبی شدید و کنترل تقسیم شدند(7=n). گروهرهای تمرینی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه به فعالیت منظم بدنی پرداختند. به منظور بررسی تفاوت های مشاهده شده بین گروه ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد(05/0>p).یافته ها: در هر دو گروه تمرینی کاهش معنی داری در وزن، نمایه ی توده ی بدنی و درصد چربی نسبت به قبل از تمرینات داشته ایم. در گروه تمرین تناوبی شدید شاهد کاهش معنی دار سطوح کمرین (016/0=p) نسبت به قبل از تمرینات بوده ایم. پروتئین واکنش گرc نیز در هر دو گروه تمرینی کاهش یافته ولی این تغییرات معنی دار نبوده است.نتیجه گیری: به طور خلاصه، می توان گفت که هشت هفته تمرین تناوبی شدید نسبت به تمرین استقامتی اثر بیش تری بر کمرین و پروتئین واکنش گرc پلاسما در کودکان چاق دارد.