بررسی حضور ژن‌های aac (6 ') ie / aph (2 ), aph (3') - iiia1, ant (4 ') - ia1 و تعیین مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوک اپیدرمیدیس و استافیلوکوک ساپروفیتیکوس جدا شده از نمونه های بالینی

چکیدهزمینه و هدف: آمینوگلیکوزیدها از جمله آنتی بیوتیک هایی هستند که با آنتی بیوتیک های بتالاکتامی برای درمان بسیاری از عفونت های استافیلوکوکی کاربرد دارد. بروز مقاومت درسویه های مقاوم بواسطه آنزیم هایی صورت می گیرد که توسط ژن های موثری تولید می شوند که سبب تخریب ساختار آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزیدی می شود. هدف از این مطالعه بررسی حضورژنهایaac(6')ie/aph(2&)، aph(3')iiia1 ،  ant(4')ia1 و meca  که نقش موثری درمقاومت های آمینوگلیکوزیدی دارند، در ایزوله های استافیلوکوک می باشد.مواد و روش ها: در این بررسی توصیفیمقطعی، 113نمونه بالینی شامل68 استافیلوکوک اپیدرمیدیس و45 استافیلوکوک ساپروفیتیکوس از مجموع 459 نمونه بالینی با تست های بیوشیمیایی و مولکولی جداسازی شد. برای تعیین حسایت آنتی بیوتیکی از روش تعیین حداقل غلظت مهاری با نوارهای etest استفاده شد. بعد از آن برای تعیین حضور ژنهای عامل مقاومت به آمینوگلیکوزیدها از پرایمرهای اختصاصی این ژنها استفاده شد.یافته ها: از68 ایزوله بدست آمده از استافیلوکوک ساپروفیتیکوس 39 ایزوله(35/57 %) دارای ژن meca بودند. همچنین 13ایزوله(11/19 %) دارای ژن aac(6')ie/aph(2&)، 9 ایزوله(23/13 %) دارای ژن aph(3')iiia1  و 5 ایزوله(3/7 %) دارای ژن  ant(4')ia1 بودند. از 45 ایزوله استافیلوکوک ساپروفیتیکوس هم 23 ایزوله(11/51 %) دارای ژن meca ،  8 ایزوله(77/17 %) دارای ژن aac(6')ie/aph(2&)، 4 ایزوله(8/8 %) دارای ژن aph(3')iiia1  و 2 ایزوله(4/4 %) دارای ژن  ant(4')ia1 بودند.نتیجه گیری: با بررسی آماری انجام شده مشخص شد که شیوع ژنهای آمینوگلیکوزیدی در بین ایزوله های مقاوم به متی سیلین بیشتر می باشد و این امر بیان کننده این است که سویه های مقاوم به متی سیلین شرایط مناسبی را برای کسب مقاومت به آنتی بیوتیک های دیگر دارا می باشند.

The Presence of aac (6 ') Ie / aph (2

AbstractBackground: Protein tyrosine phosphatase 1B (PTP1B) is a key enzyme in dephosphorylation of the insulin receptor (IR) and it is a central factor to induce the insulin resistance. The purpose of this study was to evaluate the effect of 12week aerobic training on protein tyrosine phosphatase 1B gene expression and insulin resistance in diabetic rats.Materials and Methods: In this study, 16 Wistar rats were divided into aerobic training and control groups. After inducing diabetes intra protaneally, aerobic training group performed training protocol for 12 weeks and 5 session/week. The duration and speed of each session increased progressively as 18 to 26 m/min and 10 to 55 min, respectively. Then, blood and tissue (from gastrocnemius) sampling were carried out in diabetic rats. Insulin resistance markers and PTP1B gene expression were evaluated by commercial kits and RealTime PCR method, respectively.Results: Findings showed that PTP1B significantly was decreased in diabetic rats of aerobic training group (p=0.0001). Also, glucose and insulin resistance significantly was decreased in aerobic training groups (p=0.02 and p=0.006, respectively). However, insulin in control rats was significantly increased (p=0.015).Conclusion: It seems that, current aerobic training protocol has capability to decrease PTP1B and insulin resistance in diabetic rats. Furthermore, the direct correlation between PTP1B and insulin illustrated that any changes in insulin resistance due to exercise training associated with diminution of negative regulation of insulin signaling pathway.