بررسی شاخص بهداشتی کیفیت هوا و کاربردهای آن در هفت شهر ایران در سال 90

زمینه و هدف: کیفیت پایین هوا خسارت های فراوانی بر محیط زیست و انسان وارد می کند. آگاهی از وضعیت کیفیت هوا اثرات بهداشتی آلودگی هوا را کاهش می دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای شاخص بهداشت کیفیت هوا(aqhi) و کاربردهای آن در هفت کلان شهر اصلی ایران در سال 90 انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی می باشد. ابتدا اطلاعات ساعتی مربوط به چهار آلاینده معیار از سازمان حفاظت محیط زیست هفت کلان شهر ایران جمع آوری گردید .سپس به وسیله معیار های سازمان جهانی بهداشت اعتبار سنجی گردیده و با توجه به دستورالعمل ها، شاخص بهداشت کیفیت هوا محاسبه شد و بر مبنای جداول استاندارد کیفیت بهداشتی هوا در گروه های خطر کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد طبقه بندی گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که بر اساس شاخص بهداشت کیفیت هوا میزان آلودگی هوا در هفت کلان شهر کشور در وضعیت نا مناسبی قرار دارد و بر این اساس کیفیت هوا در شهرهای اهواز، اراک، تهران، اصفهان، شیراز، تبریز و مشهد به ترتیب در 85، 73، 70، 60، 47، 43 و 29 درصد از روز ها از حد استاندارد تجاوز کرده است. نتیجه گیری: با توجه به کیفیت نامطلوب هوا و پیامدهای بهداشتی ناشی از آن، اهمیت شاخص بهداشت کیفیت هوا در جهت برنامه ریزی کنترل آلودگی هوا و آگاهی شهروندان از وضعیت روزانه کیفیت هوا و اثرات بهداشتی آن آشکار می گردد.