مقایسه عوامل پیش‌بینی کننده بی حوصلگی در دانشجویان دانشگاه‌های علوم پزشکی و آزاد اسلامی اراک

زمینه و هدف: بی‌حوصلگی پدیده‌ای روانی است که به عنوان یک حالت تنفر یا ناسازگاری با هر نوع تجربه تکراری در شرایطی که رهایی از ثبات امکان‌پذیر نیست، تعریف می‌گردد و عوارض متعددی به دنبال دارد؛ از این‌رو هدف از اجرای این پژوهش مقایسه عوامل پیش‌بینی کننده بی‌حوصلگی در دانشجویان دانشگاه‌های علوم پزشکی و آزاد اسلامی اراک بود.مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- مقایسه‌ای بود که بر روی نمونه‌ای متشکل از 996 دانشجو(دانشگاه‌های علوم پزشکی و آزاد اسلامی اراک) اجرا گردید. چک لیست اطلاعات جمعیت شناختی، پرسش‌نامه‌های ارزیابی عوامل پیش‌بینی کننده بی‌حوصلگی و آمادگی برای تجربه بی‌حوصلگی فارمر و ساندبرگ ابزارهای به کار رفته بودند. داده‌ها با استفاده از آزمون کای مربع، ضریب هم‌بستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره و z فیشر تجزیه و تحلیل شدند. p کمتر از 05/0 نیز معنی‌دار تلقی گردید.یافته‌ها: بیشترین تعداد دانشجویان هر دو دانشگاه دارای بی‌حوصلگی از نوع نرمال بودند و بین دانشجویان زن و مرد هر دو دانشگاه از نظر بی‌حوصلگی تفاوت معنی‌داری وجود نداشت(06/0p=). عامل دانشگاه از بالاترین میانگین در بین دانشجویان هر دو دانشگاه برخوردار بود. به طور کلی، بی‌حوصلگی با هر یک از عوامل خانه (000/0=p) و اجتماع (001/0=p) ارتباط معنی‌داری داشت و هر سه عامل خانه(033/0p=)، دانشگاه(033/0p=) و اجتماع(031/0p=) به طور معنی‌داری بی‌حوصلگی دانشجویان را پیش‌بینی نمودند. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که عامل دانشگاه مهم‌ترین عامل پیش‌بینی کننده بی‌حوصلگی دانشجویان است ؛ از این‌رو جهت جلوگیری از اثرات سو بی‌حوصلگی بر فعالیت‌های تحصیلی دانشجویان، توجه کافی به این پدیده و عوامل پدید آورنده آن ضروری می‌باشد.