بررسی پروفایل سیتوکاینی در سرم بیماران مبتلا به بروسلوز حاد و مزمن

زمینه و هدف: بیماری بروسلوز یک بیماری عفونی قابل انتقال بین انسان و دام می‏باشد که با عود فراوان و قابلیت مزمن شدن مشخص می‏شود. عملکرد سیستم ایمنی در مزمن شدن این بیماری نقش دارد. از آن جا که پاسخ‏های ایمنی در بروسلوز انسانی کمتر بررسی شده است، در این مطالعه پروفایل سیتوکاینی در افراد مبتلا به فرم حاد و مزمن این بیماری مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش‏ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی، بر روی 22 بیمار مبتلا به بروسلوز حاد (با میانگین سنی 17±38)، 21 بیمار مبتلا به بروسلوز مزمن (با میانگین سنی 10±43) و 21 فرد سالم (با میانگین سنی 4±26) که از نظر سنی و جنسی با بیماران انطباق داشتند، انجام گرفت. مقادیر ?ifn- ، 17-il، 5-il و tgf-b سرمی با استفاده از روش الایزا اندازه‏گیری شد.یافته‌ها: میانگین سطح سرمی ifn-? در مبتلایان به بروسلوز حاد و مزمن در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی‏داری را نشان داد(045/0p=). میانگین 17-il در سرم مبتلایان به بروسلوز حاد در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی‏دار و در سرم مبتلایان به بروسلوز مزمن در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی‏داری را نشان داد(024/0p=). هم‌چنین، میانگین سطح سرمی 5-il و tgf-b در مبتلایان به بروسلوز حاد در مقایسه با فرم مزمن به طور معنی‌داری کمتر بود(001/0p=).نتیجه‏گیری: این یافته‌ها نشان می‏دهد که الگوی سیتوکاینی در فرم مزمن بیماری برسلوز بیشتر به 2th وابسته می‏باشد. از این رو، مهار پاسخ 2th می‏تواند راهکاری مناسب در درمان بیماری و جلوگیری از مزمن شدن آن باشد.