اثر نانو ذرات اکسید روی بر وابستگی به مرفین در حضور و غیاب ویتامین C در موش‌های سوری

چکیده زمینه و هدف: با استفاده روز افزون از نانو ذرات اکسید روی در صنعت، صنایع دارویی و بهداشتی، اثر این نانو ذره بر وابستگی به اوپیوییدها و تداخل احتمالی آن با ویتامین c بررسی نشده است. هدف این مطالعه روشن شدن اثر نانواکسید روی بر وابستگی به مرفین در روش ترجیح مکانی شرطی شده در حضور و غیاب ویتامین c است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی از موش سوری نر بالغ با وزن 3±25 گرم در گروه‌های دریافت کننده مقادیر مختلف مرفین(5/2، 5، 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم)، نانواکسید روی (5/1، 2، 5 ،10 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و ویتامینc‍‍ (1، 5، 25 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و دریافت توام ویتامین c و نانواکسید روی استفاده شد. تمامی گروه‌ها مرفین 5 میلی‌گرم/کیلوگرم را برای ایجاد و تشخیص وابستگی در روش ترجیح مکانی شرطی شده دریافت نمودند. یافته‌ها: نانو اکسید روی در مقادیر (5/2، 5، 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم) سبب کاهش معنی‌دار بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مرفین شد(001/0p < ، 01/0p < ). ویتامین c در مقادیر 5 و 25 میلی‌گرم بر کیلوگرم باعث کاهش بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مرفین شد(01/0p < ). نانواکسید روی در کلیه مقادیر در حضور دوز بی تاثیر ویتامین c اثر مهاری قوی‌تری را در بیان ترجیح مکانی حاصل از مرفین نسبت به نانواکسید روی به تنهایی نشان داد.نتیجه‌گیری: مصرف توام نانو اکسید روی و اسیداسکوربیک در کاهش وابستگی روانی به مرفین موثرتر و احتمالا می‌تواند رویکردی قابل بررسی در درمان پدیده اعتیاد باشد.واژگان کلیدی: ترجیح مکان شرطی شده، مرفین، نانوذرات، ویتامین ‍‍c، اکسید روی