اثر ریز محیط دسی جوا بر عملکرد سلول‎های دندریتیک در حاملگی طبیعی و سقط

چکیدهزمینه و هدف: دسی جوا به عنوان سطح تماس مادر با جنین دارای محیط ایمنولوژیکی کاملاً متفاوت از خون محیطی مادر می‎باشد. در مطالعه حاضر فعالیت تعدیل ایمنی مولکول‎های ترشح شده توسط سلول‎های دسی جوا از منشا موش‎های مستعد سقط و موش‎های با حاملگی طبیعی بر عملکرد سلول‎های دندریتیک(dcs) مورد مقایسه قرار گرفت. مواد و روش‎ها: مایع رویی کشت سلول‎‎های دسی جوا (ds) از مدل‎های موشی مستعد سقط و موش‎های با حاملگی طبیعی تهیه شد. dcs طحالی به طور همزمان با آنتی ژن و ds تیمار شدند. dcs تیمار شده به کف دست موش تزریق شده و پس از 5 روز غده‎های لنفاوی ناحیه‎ای خارج گردید و در حضور آنتی ژنی اولیه کشت داده شدند. میزان تکثیر لنفوسیت‎ها با استفاده از تایمیدین رادیواکتیو سنجیده شد.یافته‎ها: ds از منشا موش‎های با حاملگی طبیعی در مقایسه با ds از منشا موش‎های مستعد سقط به صورت معنی داری توانایی dcs برای تحریک تکثیر لنفوسیت‎ها را کاهش داد (اندیکس تحریک 34/0± 93/4 در مقابل 79/0± 84/11). همچنین فعالیت مهاری ds تهیه شده از جایگاههای با جنین سالم در مقایسه با مواردی که این مایع از جایگاه‎های سقط از منشا موش‎های مستعد سقط تهیه شده است بر عملکرد dcs بیشتر است (اندیکس تحریک 49/0± 67/2 در مقابل 02/1±31/7). نتیجه‎گیری: فعالیت تعدیل ایمنی مولکول‎های ترشح شده درون دسی جوا بین موش‎های مستعد سقط و موش‎های با حاملگی طبیعی متفاوت است. ممکن است این مولکول‎ها از طریق تعدیل عملکرد dcs نقشی اساس در تعیین نتیجه حاملگی بازی می‎کنند. واژگان کلیدی: سقط، دسی جوا، سلول‎های دندریتیک، لنفوسیت‎ها