اثر پنتوکسیفیلین بر شاخص‎های بیو مکانیک پوست در فاز حاد ترمیم زخم پوستی موش صحرایی

چکیدهزمینه و هدف: پنتوکسیفیلین یک مشتق گزانتینی است که سبب کاهش ویسکوزیته خون، بهبود جریان خون محیطی و افزایش اکسیژن رسانی به بافت‎ها می‎گردد. در این مطالعه با توجه به خواص ویژه این دارو و علی‎رغم مشخص نبودن مکانیسم دقیق اثر آن به بررسی اثر پنتوکسیفیلین بر شاخص‎های بیو مکانیک پوست در فاز حاد ترمیم زخم پوستی موش صحرایی پرداخته شده است. مواد و روش‎ها: در این مطالعه تجربی، 14 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به دو گروه تجربی(7 سر) دریافت کننده پنتوکسیفیلین به میزان 100 میلی‎گرم بر کیلو‎گرم در روز و کنترل (7 سر)، دریافت کننده آب مقطر داخل صفاقی تقسیم شد. برش پوستی به طول 20 میلی‎متر با الگوی یکسان در ناحیه پشت رت‎ها ایجاد شد، پس از 15 روز نوارهای پوستی حاوی زخم جدا شده و برای سنجش شاخص‎های بیومکانیکی(نیروی کار انجام شدهw up to fmax-nm و استرس حد اکثر rm-n/mm2) مورد استفاده قرار گرفت. داده ها به کمک نرم افزار spss و آزمون تی آنالیز شد. یافته‎ها: بر طبق یافته‎های آزمایش بیومکانیک تجویز پنتوکسیفیلین سبب بهبود شاخص‎های بیومکانیکی پوست پس از گذشت 15 روز از تجویز دارو شد. اختلاف بین شاخص‎های بیومکانیکی پوست بین زیر گروه‎های تجربی و کنترل معنی دار بود)05/0 > p).نتیجه گیری: پنتوکسیفیلین سبب بهبود شاخص‎های بیومکانیکی و تسریع التیام زخم پوستی گروه‎های تجربی شده است.واژگان کلیدی: آزمایش بیو مکانیک، پنتوکسیفیلین، التیام زخم، رت