اثر شدت تمرین هوازی و تغییر در الگوی رژیم غذایی شبانه روزی بر شاخص‎های اینترلوکین-1 بتا و مقاومت انسولینی افراد چاق غیر فعال

چکیدهزمینه و هدف: اینترلوکین-1 بتا(b1il-) از جمله سایتوکاین‎هایی است که در ارتباط با چاقی و گسترش مقاومت انسولینی عمل می‎کند. هدف از این تحقیق مقایسه اثر روزه‎داری ماه رمضان (به عنوان یک الگوی رژیمی) و تمرین ورزشی هوازی بر شاخص‎های b1il- و مقاومت انسولینی افراد چاق غیر فعال بود.مواد و روش‎ها: این مطالعه از نوع تحقیقات نیمه تجربی با طرح اندازه‏های تکراری بود. در این مطالعه 18 مرد چاق 50-40 ساله شهر مشهد با نمایه توده بدنی بیش از 30 کیلوگرم بر متر‏مربع انتخاب شدند و به دو گروه روزه‎دار(9 نفر) و گروه روزه‎دار و تمرین ورزشی هوازی (9 نفر) تقسیم شدند. سپس در حالی‎که گروه روزه‎دار تنها روزه‏داری را به عنوان اثر مداخله‎ای انجام می‎داد، گروه روزه‎دار و تمرین ورزشی هوازی علاوه بر روزه‎داری، تمرین ورزشی هوازی را به صورت 27 جلسه در ماه انجام می‎دادند. جهت بررسی متغیرهای مورد نظر از افراد در چهار مرحله متفاوت نمونه ‎گیری خونی به عمل آمد. یافته‎ها: نتایج تحقیق نشان داد که درصد چربی بدن داوطلبان هر دو گروه به طور معناداری کاهش یافته بود (05/0 > p). هم‏چنین میزان مقاومت انسولینی در هر دو گروه کاهش یافته بود که این کاهش در گروه روزه‎دار معنادار بود (05/0 > p). سطوح b1il- در هر دو گروه طی ماه رمضان کاهش یافته بود که این اثر کاهشی در هر دو گروه معنادار بود(05/0 > p). نتیجه‏گیری: با توجه به نتایج تحقیق به نظر می‎رسد کاهش یافتن سطوح b1 il-توسط روزه‎داری و به ویژه توسط تمرین ورزشی هوازی عاملی در کاهش مقاومت انسولینی افراد چاق باشد. واژگان کلیدی: مقاومت انسولینی، چاقی، فعالیت ورزشی