مقایسه تاثیر اندانسترون خوراکی و وریدی در کاهش تهوع و استفراغ پس از سزارین با بی‎هوشی به روش اسپینال

چکیدهزمینه و هدف: عمل سزارین یکی از شایع‌ترین اعمال جراحی زنان می‌باشد. تهوع و استفراغ پس از درد شایع‌ترین عارضه اعمال جراحی می‌باشد. با توجه به عوارض جانبی داروهای ضد تهوع، امروزه به طور گسترده از آنتاگونیست گیرنده‎های سرتونینی استفاده می‎شود که یک ضد تهوع و استفراغ بسیار موثر بوده و عوارض جانبی آنها کمتر از سایر دارو‎ها می‎باشد. اندانسترون نمونه بارز آنتاگونیست‎های سرتونینی می‎باشد. مواد و روش‎ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور تصادفی بر روی 162 زن کاندید سزارین انتخابی انجام گردید. به گروه اول 4 میلی‎گرم اندانسترون وریدی، گروه دوم 8 میلی‎گرم اندانسترون خوراکی و به گروه سوم دارونما داده شد. قبل از انجام اسپینال، هر 5 دقیقه تا 20 دقیقه بعد از آن فشار خون و ضربان قلب و بعد از عمل در ریکاوری و 2 و 4 و 6 ساعت بعد از عمل شدت تهوع و استفراغ بیمار و آپگار نوزادان ثبت گردید.یافته‎ها: بین سه گروه مذکور اختلاف معنی‎داری از نظر سن، تعداد بارداری، میانگین فشار خون و ضربان قلب مادر، قبل و حین عمل و آپگار نوزادان و سطح هوشیاری مادران وجود نداشت. به طور معنی‎داری در ریکاوری 2 و 4 ساعت پس از عمل تهوع و استفراغ در گروه اندانسترون خوراکی و وریدی کمتر از دارونما بود(05/0p?) ولی اختلاف معنی‎داری بین دو گروه خوراکی و وریدی دیده نشد. نتیجه‎گیری: می‎توان از اندانسترون خوراکی به جای اندانسترون وریدی با اثرات کاملا مشابه در کنترل تهوع و استفراغ بعد از عمل در خانم‎های کاندید سزارین استفاده کرد. واژگان‎کلیدی: سزارین، تهوع، اندانسترون، بی‎حسی اسپاینال، استفراغ