بررسی ارتباط فعالیت و پلی مورفیسم -107C/T ژن پاراکسوناز-1 با نوع اسیدهای چرب در فسفولیپیدهای موجود در لیپوپروتیین با دانسیته بالا

چکیدهزمینه و هدف: مطالعات نشان داده که فعالیت پارا کسوناز 1 در بیماران مبتلا به تنگی عروق کرونر کاهش دارد. تغییر c به t در ناحیه 107- پروموتر مهم‎ترین شاخص تعیین کننده ژنتیکی سطح پارا کسوناز 1 در سرم است. از آن جایی که ترکیب اسیدهای چرب فسفولیپیدهای لیپوپروتیین با دانسیته بالا بر فعالیت آن موثر است می‎توان با بررسی این تغییر، تاثیر بهتر داروهای رایج را پی گیری نمود ودر درمان دارویی در نظر گرفت. روش‎کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی 131 نفر با لیپوپروتیین با دانسیته پایین بیش از130 میلی‎گرم در دسی‎لیتر به عنوان گروه مورد و 134 نفر با لیپوپروتیین با دانسیته پایین کمتر از 130 میلی‎گرم در دسی‎لیتر به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. پروفایل لیپیدی با استفاده از کیت‎های تجاری و فعالیت آنزیم پاراکسوناز با استفاده از روش اسپکتروفتومتری تعیین مقدار گردید و آزمایشات مولکولی پس از استخراج dna به روش pcr-rflp انجام شد. در صد اسید‎های چرب موجود در فسفو لیپید لیپوپروتیین با دانسیته بالا، با تکنیک گاز کروماتوگرافی تعیین گردید.یافته‎ها: فعالیت آریل استرازی تحت درمان با لواستاتین تغییرات قابل توجهی نداشت ولی فعالیت پاراکسونازی به دنبال درمان با لواستاتین در ژنوتیپ سی سی پلی مورفیسم -107c/t افزایش قابل توجه‎تری داشته است. درصد اسیداولییک، لینولییک و اسید ایکوزو پنتانوییک به دنبال دریافت لواستاتین در فسفولیپیدهای لیپوپروتیین با دانسیته بالا افزایش نشان داده است نتیجه‎گیری: احتمالا درمان با لواستاتین اثر محافظتی بیش‎تری در ژنوتیپ سی‎سی در مقابل بیماری قلبی عروقی خواهد داشت. در ژنوتیپ سی‎سی که به دنبال درمان فعالیت بالاتر پاراکسونازی دیده شده اسیداولییک و لینولییک موجود در لیپوپروتیین با دانسیته بالا نیز افزایش داشته اند.واژگان کلیدی: اسیدهای چرب، پاراکسوناز 1، فسفولیپید، لیپوپروتیین با دانسیته بالا