بررسی اثر آلندرونیت در پیشگیری از استیوپنی ناشی از درمان با کورتیکواسترویید در کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد و لنفوم غیر هوچکین

چکیدهزمینه و هدف: استیوپنی عارضه شایع و ناتوان‎کننده درمان بیماری‎های نیوپلاستیکی چون لوسمی لنفوبلاستیک حاد و لنفوم اطفال می‎باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان تاثیر آلندرونیت در پیشگیری از استیوپنی کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد و لنفوم غیر هوچکین می‎باشد.مواد و روش‎ها: در این کارآزمایی بالینی 30 کودک مبتلا به لوسی لنفوبلاستیک حاد و لنفوم غیر هوچکین به صورت هدفمند انتخاب شدند. پروتکل شیمی درمانی همه بیماران در دوره اینداکشن یکسان بود. سپس بیماران به صورت تصادفی به دوگروه همسان مورد و شاهد تقسیم شدند. همه بیماران 400 واحد در روز ویتامین d و40 -30 میلی‎گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روزکلسیم دریافت کرده و بیماران گروه مورد علاوه برآن هر هفته یک کپسول آلندرونیت(35 میلی‎گرم در هفته برای6ماه)دریافت نمودند. تراکم استخوان مهره‎های کمری(l1- 4) و کل بدن قبل و بعد از مداخله همه بیماران بررسی شد.یافته‎ها: میانگین تراکم استخوان مهره‎های کمری و کل بدن و اسکورz آنها در ابتدا و انتهای مطالعه بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت(05/0 < p). انجام مداخله سبب بهبود متغیرهای تراکم استخوان در هر دو گروه گردید. که در گروه مورد بیشتر بود ولی این میزان از نظر آماری معنی‎دار نبود(05/0 < p). نتیجه‎گیری: تجویز هفتگی 35 میلی‎گرم آلندرونیت به مدت 6 ماه تغییر معنی‎داری در معیارهای تراکم استخوان کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد و لنفوم غیر هوچکین ایجاد نمی‎نماید.واژگان کلیدی: لوسمی لنفوبلاستیک حاد، آلندرونیت، بیس‎فسفونات‎ها، لنفوم غیرهوچکین، استیوپروز.