بررسی موارد تایمکتومی انجام شده در بیمارستان‎های مسیح دانشوری و شهید مدرس در یک دوره ده ساله

چکیدهزمینه و هدف: تیموس در ایجاد بعضی از اختلالات و بیماری‎ها نقش داشته و درمان بعضی از آنها با برداشتن کامل تیموس امکان پذیر است. مطالعه حاضر می‎تواند اطلاعات جامعی در رابطه با اندیکاسیون‎ها و اپیدمیولوژی عمل تایمکتومی و نتایج آن در اختیار ما قرار دهد که در بهبود روش‎های تشخیصی و درمانی این بیماران موثر باشد.مواد و روش‎ها: این مطالعه مقطعی و گذشته نگر در یک دوره ده ساله، کلیه موارد تایمکتومی انجام شده در دپارتمان جراحی توراکس دانشگاه شهید بهشتی را از نظر متغیرهایی چون سن، جنس، تشخیص اولیه، تکنیک عمل جراحی، عوارض و نتایج عمل جراحی بررسی کرده است. یافته‎ها: تعداد کل بیماران50 نفر(46 درصد مرد و 54 درصد زن) با متوسط سن 85/14±46/41 سال بود. 40 درصد موارد با تشخیص اولیه میاستنی گراو و 42 درصد تیموما تحت عمل جراحی قرار گرفته و شایع‎ترین علت مراجعه بیماران علایم میاستنی بود. در 64 درصد موارد تایمکتومی رادیکال انجام شد. تب و آتلکتازی(10 درصد) و نارسایی تنفسی(12 درصد) شایع‎ترین عارضه و میزان مورتالیتی بعد از عمل 2 درصد بود. شایع‎ترین پاتولوژی گزارش شده تیموما(64 درصد) و هیپرپلازی تیموس(20 درصد) بود. در 90 درصد بیماران با تشخیص اولیه میاستنی گراویس، بهبود کامل یا نسبی علایم ایجاد شد. 50 درصد بیماران پیگیری شده و میانگین زمان پیگیری در این بیماران 32/20 ± 36/41 ماه بوده است. نتیجه گیری :تایمکتومی‎های انجام شده در این دپارتمان با عوارض و مرگ و میر کم همراه بوده و در درمان بیماران خصوصا میاستنی موثر بوده است ولی نیاز به پیگیری کامل بیماران وجود دارد.واژگان کلیدی: میاستنی گراویس، تایمکتومی، تایموما، غده تیموس