پیش‎بینی بقای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال مراجعه کننده به مرکز ام- آر- آی مهدیه همدان با استفاده از مدل پارامتری وایبل و تعیین فاکتورهای خطر موثر بر آن طی سال‎های 1384-1392

چکیدهزمینه و هدف: برای برآورد بقا می‎توان از مدل‎های مختلف ناپارامتری، نیمه ‎پارامتری و پارامتری استفاده کرد که بسته به ماهیت داده‎ها ممکن است برخی از روش‎ها مناسب‎تر باشد. استفاده از مدل مناسب باعث برآورد دقیق‎تر بقا و تعیین عوامل موثر بر آن خواهد شد. بنابر این هدف این مطالعه برآورد بقا و تعیین عوامل موثر در بیماران سرطان کولورکتال است.مواد و روش‎ها: در این مطالعه هم گروهی تاریخی، 169 بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال که از سال 1384 تا سال 1392 در مرکز دارالایتام همدان تحت درمان بودند مورد بررسی قرار گرفتند. پیگیری تمام بیماران از طریق مراجعات دوره‌ای و تماس تلفنی انجام شد. اثر عوامل مختلف دموگرافیکی و بالینی بر بقای بیماران ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار rو spss نسخه 16 انجام شد.یافته‎ها: میانه بقای بیماران مورد بررسی برابر 4/3±40 ماه به دست آمد. احتمال بقای 1، 3 و 5 ساله کل بیماران به‎ترتیب برابر 89/0، 54/0 و 31/0 بود. ارزیابی ویژگی‌های کلینکی و پاتولوژیک در حالت یک متغیره نشان داد که در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال، تاثیر متغیرهای مرحله بیماری، درجه تمایز یافتگی تومور، مورفولوژی سرطان، متاستاز و عود بیماری بر بقا معنی دار بوده‌اند ولی در حالت چند متغیره تنها نوع مورفولوژی سرطان و متاستاز به سایر ارگان‌ها رابطه‌ی معنی داری را با بقای افراد بیمار داشت.نتیجه‎گیری: با توجه به این‎که میانگین سن تشخیص در این مطالعه نسبت به سایر مطالعات پایین‎تر و میانه بقای این بیماران نسبت به سایر مطالعات انجام شده دیگر در ایران بالاتر بوده لذا می‎توان نتیجه گرفت که تشخیص ‎به‎ موقع می‎تواند از پیشرفت عواملی هم چون مرحله بیماری جلوگیری نموده و باعث افزایش بقای بیماران شود. واژگان کلیدی: نیوپلاسم کولورکتال، پیش‌آگهی‎دهنده، تحلیل بقا، مدل وایبل