تاثیر مشارکت پدر در مراقبت از کودک بستری در بخش مراقبت ویژه کودکان بر تنش و راهبردهای تطابقی پدر

چکیدهزمینه و هدف: بستری شدن کودک در بخش مراقبت ویژه کودکان تجربه‎ای تنش زا برای والدین است. تنش زیاد در پدر می‎تواند کاهش سازگاری روانی و مشکلات متعاقب را به دنبال داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر مشارکت پدر در مراقبت از کودک بستری در بخش مراقبت ویژه کودکان بر تنش و راهبردهای تطابقی وی انجام شد.مواد و روش‎ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی است که بر روی 60 پدر دارای کودک بستری در بخش مراقبت ویژه کودکان در دو گروه مداخله و کنترل انجام شد. در گروه مداخله مشارکت پدر در مراقبت از کودک طی 5 نوبت در طول 5 روز انجام گردید. میزان تنش و راهبردهای تطابقی پدران گروه مداخله قبل و بعد از دوره مشارکت و گروه کنترل قبل و بعد از یک دوره زمانی 5 روزه، سنجیده شد.یافته‎ها: میزان تنش پدران در گروه مداخله بعد از مشارکت به طور معنی‎داری کاهش یافت(001/0p < ) اما در گروه کنترل بعد از طی دوره زمانی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. هم‎چنین پدران هر دو گروه از راهبردهای تطابقی مشابهی که اغلب هیجان محور بودند، استفاده نمودند.نتیجه‎گیری: پدران کودکان بستری در بخش مراقبت ویژه کودکان تنش زیادی را تجربه می‎کنند. مشارکت آنها در مراقبت از کودکانشان در کاهش تنش و رسیدن آنها به حداکثر سازگاری با بیماری، درمان و مراقبت‎های کودک بسیار موثر است.واژگان کلیدی: تطابق، پدر، مشارکت در مراقبت، بخش مراقبت ویژه کودکان، تنش.