تعیین بقای مبتلایان به سرطان معده پس از جراحی و عوامل ﻣﺆثر بر آن با استفاده از مدل‌های کاکس و مخاطرات جمعی لین-یانگ

چکیدهزمینه و هدف: سرطان معده یکی از بیماری‌های شایع و کشنده در سراسر جهان است. این مطالعه با هدف تعیین بقای پنج ساله بیماران مبتلا به سرطان معده جراحی‌شده در بیمارستان طالقانی تهران و بررسی برخی عوامل موثر بر آن طراحی و اجرا شده است.مواد و روش‌ها: در این مطالعه همگروهی تاریخی، تعداد 213 بیمار مبتلا به سرطان معده که طی سال‌های 1382 تا 1387 در بیمارستان طالقانی تهران تحت عمل جراحی قرار گرفتند وارد مطالعه شدند. برای تحلیل داده‌ها از روش کاپلان-مایر، آزمون لگاریتم رتبه‌ای، مدل مخاطرات متناسب کاکس و مدل مخاطرات جمعی لین-یانگ استفاده گردید.یافته‌ها: میزان بقای پنج ساله بیماران مورد بررسی 6/14 درصد و میانه طول عمر در این بررسی 6/29 ماه به‌دست آمد. متغیرهای سن هنگام تشخیص و اندازه تومور در هر دو مدل کاکس و لین-یانگ اثر معنی‌داری بر بقای بیماران داشتند (05/0 > p). مرحله پاتولوژی بر اساس مدل لین-یانگ اثر معنی‌داری بر بقای بیماران داشت (043/0=p)، در صورتی‌که تحت مدل کاکس معنی‌دار نبود (069/0=p). سایر عوامل اثر معنی‌داری بر بقای بیماران نداشتند (05/0 < p).نتیجه‌گیری: چون هریک از مدل‌های کاکس و لین-یانگ، جنبه‌های متفاوتی از رابطه بین عوامل خطر و متغیر پاسخ را بررسی می‌کنند، مطلوب است که از هر دو مدل نه به عنوان یک روش جایگزین بلکه به عنوان روش تکمیلی جهت دریافت درک دقیق و کامل‌تری از داده‌ها استفاده شود. این مطالعه نشان داد که تشخیص سرطان معده در سنین پایین‌تر و مراحل اولیه بیماری، منجر به کاهش خطر مرگ و افزایش قابل توجهی در میزان بقای بیماران می‌گردد.واژگان کلیدی: مدل مخاطرات متناسب کاکس، سرطان معده، مدل مخاطرات جمعی لین-یانگ، بقا