مقایسه روش‎های Facial Flap با Vein Conduit در ترمیم عصب محیطی آسیب دیده در رت

چکیدهزمینه و هدف: صدمات اعصاب محیطی از درگیری‌های شایعی می‌باشد. اعصاب پس از صدمه قابلیت رشد و ترمیم داشته که ترمیم فوری انتها به انتهای عصب صدمه دیده انتخاب اولین راه ترمیم است اما تنها حدود 50 درصد این فیبرها پس از ترمیم کیفیت مناسب دارد. به همین علت روش‌های درمانی ترمیم اعصاب محیطی همیشه چالش برانگیز بوده و روش‌های متفاوتی جهت ترمیم اعصاب ابداع شده که از جمله ترکیب پیوند عصب و تیوب‌های سیکلونی، استفاده از کانال‌های بیولوژیک و سنتتیک می‌باشند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر روش facial flap با روش استاندارد می‌باشد.مواد و روش‌ها :طی این مطالعه تجربی 20 رت را انتخاب و در شرایط مساوی غذایی نگهداری و عصب سیاتیک سمت چپ آنها قطع شد و عصب سیاتیک سمت راست به عنوان کنترل استفاده گردید. در گروه اول از روش fascial flap و در گروه دوم از روش vein conduit استفاده و پس از 45 روز نتایج ترمیم عصب از نظر هیستولوژیکی بررسی گردید. یافته‌ها: در هر 3 قسمت پروگزیمال، میانی و دیستال عصب، میانگین ترمیم در روش fascial flap موثرتر از روش vein conduit بود(05/0p < ). در روش fascial flap ترمیم عصب در هر 3 قسمت، با گروه کنترل که عصب سالم بود تفاوت معنی‌داری وجود نداشت که بدین معناست که در روش fascial flap ترمیم عصب همانند عصب سالم دست نخورده می‌باشد. نتیجه‌گیری: ترمیم اعصاب آسیب دیده به روش fascial flap نسبت به روش استاندارد روش موثرتری بوده و می‌تواند به عنوان یک روش موثر در ترمیم اعصاب آسیب دیده به کار رود. واژگان کلیدی: فلپ فاسیال، مجرای رگ، آسیب اعصاب محیطی، موش