مقایسه اثربخشی استفاده denovo از everolimus با دوز پایین سیکلوسپورین در برابر دوز استاندارد سیکلوسپورین و cellcept بر پیشگیری از ایجاد عفونت cmv و bk virus ومیزان بقای شش ماه ویکساله پیوند کلیه سال 1398-1399، تهران

مقدمه: با گذشت سالها از اولین مورد موفقیت آمیز پیوند کلیه هنوز در مورد بهترین رژیم سرکوب ایمنی در این بیماران سوالات بسیاری وجود دارد. مطالعات مختلف نشان داده‌اند که استفاده طولانی مدت از داروهای دسته مهارکننده کلسی نورین می‌تواند با نفروتوکسیسیته مزمن همراه باشد و منجر به آسیب غیر قابل برگشت به عضو پیوندی گردد. بنابراین هدف، استفاده از داروهای سرکوبگر ایمنی و کاهش دوز مهارکننده‌های کلسی نورین تا حد ممکن است که از طرفی ریسک پس زدن پیوند را هم اضافه نکند. این مطالعه با هدف مقایسه فانکشن کلیوی و میزان عفونتهای ویروسی و وقوع رجکشن پس از پیوند کلیه در بیماران روی دو رژیم درمانی متفاوت شامل اورولیموس بعلاوه دوز پایین مهارکننده کلسی نورین در برابر پروتکل استاندارد مهار کننده کلسی نورین همراه با مایکوفنولیک اسید در 60 بیمار پیوندی طراحی و اجرا گردید.روش کار: این کارازمایی بالینی در بیمارستان لبافی نژاد تهران بین سالهای 1398-1399 روی 60 نفر از بیماران پیوند کلیه با سن 18 تا 65 سال و به مدت 12 ماه انجام گرفت. بیماران بصورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه اول سیکلوسپورین با دوز 3.5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بعلاوه اورولیموس 0.75 میلی دو بار در روز همراه با کورتیکواستروئید دریافت کردند و گروه دوم سیکلوسپورین 6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بعلاوه مایکوفنولیک اسید یک گرم دو بار در روز همراه با کورتیکواستروئید دریافت نمودند. همه بیماران اینداکشن با تیموگلوبولین دریافت کرده بودند. جهت آنالیز آماری داده‌ها از نرم افزار spss 20.0 استفاده شد. نتایج داده‌های کمی به صورت میانگین ± انحراف از معیار (sd ± mean) و با استفاده از آزمونهای t student نمایش داده شدند. داده‌های کیفی با فراوانی و درصد و به وسیله تست کای دو exact بیان شد. p-value کمتر از 0.05 از نظر آماری معنادار در نظر گرفته شده است. فانکشن کلیوی و میزان عفونت‌های ویروسی و میزان رجکشن 6 و 12 ماه پس از پیوند در این دو گروه مقایسه شد.یافته‌ها: مطالعه دارای کد اخلاق بوده و تمام اطلاعات بیماران بصورت محرمانه حفظ می‌شود بعلاوه تمام شرکت کنندگان فرم رضایت اگاهانه را امضا نموده‌اند.نتیجه گیری: از لحاظ وضعیت عملکرد کلیه بر اساس gfr به استثناِی ماه اول (0.02= p) تفاوت معنی داری بین دو گروه در هیچیک از دوره‌های زمانی وجود نداشت (p>0.05). همچنین بین دو گروه مطالعه از نظر مدت زمان بستری پس از پیوند وبستری مجدد در طول مطالعه تفاوت معنی دار اماری وجود نداشت (p>0.05). در خصوص وقوع رجکشن بعد از پیوند نیز بین دو گروه تفاوتی مشاهده نشد. در حالیکه میزان عفونت سیتومگالوویروس و bk در عرض یکسال اول بعد از پیوند در گروهی که اورولیموس دریافت کردند پایین‌تر بود. نتایج این مطالعه نشان داد که رژیم اورولیموس و دوز پایین مهارکننده کلسی نورین را می‌توان بصورت de novo در بیماران پیوندی به کار برد بدون اینکه خطر رجکشن در انها افزایش یابد و در عین حال ممکن است بتواند از میزان بروز عفونت‌های ویروسی پس از پیوند بکاهد. 

comparison of the efficacy between de novo everolimus plus low dose cyclosporin and standard cyclosporine plus cellcept on prevention of cmv and bk virus infection, 6-months and one-year graft survival in renal transplant patients, 1398-1399, tehran

introduction: years after the first successful kidney transplant, there are still many questions about the best immunosuppression regimen for these patients. various studies have shown that long-term use of calcineurin inhibitor drugs can be associated with chronic nephrotoxicity and lead to irreversible damage to the transplanted organ. therefore, the goal is to use immunosuppressive drugs and reduce the dose of calcineurin inhibitors as much as possible without increasing the risk of transplant rejection. this study aims to compare renal function, the rate of viral infections, and the occurrence of rejection after kidney transplantation in patients on two different treatment regimens including everolimus plus a low dose of calcineurin inhibitor against the standard protocol of calcineurin inhibitor along with mycophenolic acid in 60 kidney transplanted patients.methods: this clinical trial was conducted at labbafinejad hospital in tehran between 2018-2019 on 60 kidney transplant patients aged 18 to 65 years and for 12 months.results: in terms of kidney function status based on gfr, except for the first month (p=0.02), there was no significant difference between the two groups in any of the time periods (p>0.05). also, there was no statistically significant difference between the two study groups in terms of hospitalization length after transplantation and re-hospitalization during the study (p>0.05). conclusions: the results of this study showed that the everolimus regimen and low dose of calcineurin inhibitor can be used de novo in transplant patients without increasing the risk of rejection in them and at the same time it may be able to reduce the incidence of viral infections after transplantation.