اثربخشی آموزش حل مسئله برجهت گیری زندگی، عاطفه مثبت و منفی و درماندگی آموخته‌شده زوجین ناسازگار: طرح شبه آزمایشی

زمینه و هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی آموزش حل مسئله بر جهت گیری زندگی، عاطفه مثبت و منفی و درماندگی آموخته‌شده در زوجین ناسازگار شهرستان قائم‌شهر انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر آزمایشی و طرح تحقیق شبه آزمایشی با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهرستان قائم‌شهر در سال 1401 بود. 30 زوج به‌عنوان نمونه به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) گمارش شدند. سپس آزمودنی‌های گروه آزمایش طی 8 جلسه 60 دقیقه‌ای آموزش حل مسئله را دریافت کردند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های جهت‌گیری زندگی (شییر و کارور، 1994)، عاطفه مثبت و منفی (واتسون و همکاران، 1988) و درماندگی آموخته‌شده (کوینلس و نیلسون، 1988) در دو مرحله قبل و بعد از آموزش در هر دو گروه (آزمایش و کنترل) استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل از آزمون تحلیل کواریانس نشان داد آموزش حل مسئله موجب بهبود خوش‌بینی در جهت‌گیری زندگی، افزایش عاطفه مثبت و کاهش درماندگی آموخته‌شده در گروه آزمایش‌شده است (0.05=p). نتیجه گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر، در حوزه درمان و مشاوره زوجین ناسازگار، آموزش حل مسئله در جهت سازگاری زوجین و حل تعارضات آن‌ها؛ بسیار کارآمد و نویدبخش به نظر می‌رسد.

effectiveness of problem solving training on life orientation, positive and negative emotions and learned helplessness of incompatible couples: quasi-experimental design

background and objectives: the present study was conducted with the aim of investigating the effectiveness of problem solving training on life orientation, positive and negative emotions, and learned helplessness in incompatible couples in qaemshahr city. materials and methods: the method of the present research was an experiment and a quasi-experimental research design with a control group. the statistical population included all couples who referred to counseling centers in qaemshahr city in 2023. 30 couples were selected as a sample using available sampling method and randomly assigned to two experimental and control groups (15 people in each group). then, the subjects of the experimental group received problem solving training during 8 sessions of 60 minutes. in order to collect data from life orientation questionnaires (shier and carver, 1994), positive and negative affect (watson et al., 1988) and learned helplessness (quinless and nilsson, 1988) in two stages before and after training in both groups (experiment and control) were used. results: the findings from the analysis of covariance test showed that problem solving training improved optimism in life orientation, increased positive emotion, and reduced learned helplessness in the tested group (p=0.05). conclusion: according to the findings of the present research, in the field of therapy and counseling of incompatible couples, training in problem solving for the compatibility of couples and solving their conflicts; it looks very efficient and promising.