اثربخشی تمرینات ورزشی در بهبود درد و عملکرد بیماران مبتلا به آسیب تاندون‌های روتاتور کاف شانه

مقدمه: آسیب تاندون های روتاتور کاف یکی از شایعترین علل درد شانه است . روشهای درمانی مختلفی برای کنترل این بیماری به کار می روند. شواهد موجود در تایید ورزش درمانی در این بیماری قابل نتیجه گیری نیست. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر یک پروتکل جامع ورزشی در بهبود بیماران مبتلا به آسیب روتاتور کاف بود. روش ها: افرادی که درد شانه داشتند در صورت تایید تشخیص التهاب و پارگی تاندون های کاف در معاینه بالینی و ام آر آی شانه، پروتکل ورزشی 12 هفته ای را در 4 فاز دریافت کردند. درد با کمک معیار سنجش درد دیداری ((visual analog scale، عملکرد با کمک دو پرسشنامه ی dash (disabilities of the arm, shoulder and hand outcome measure)  و worc (western ontario rotator cuff index) و دامنه حرکتی مفصل شانه به وسیله ی گونیومتر در پنج جهت سنجیده شد. کلیه ی پیامدها، قبل از مداخله و 6 ، 12 و 24 هفته پس از  شروع درمان اندازه گیری شدند.ملاحظات اخلاقی: این تحقیق با کد irct20100718004409n13  در سامانه کارآزمایی بالینی ایران ثبت شد. و از کلیه شرکت کنندگان برای شرکت در مطالعه رضایت نامه کتبی دریافت شدیافته ها: در این مطالعه 24  بیمار مبتلا به التهاب و پارگی تاندون های روتاتور کاف شانه از نظر تاثیر تمرینات ورزشی مورد بررسی نهایی قرار گرفتند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 51.7 سال بود.  14 نفر (53.8 درصد) مبتلا به تاندینوپاتی تاندون سوپراسپیناتوس، 6 نفر (23 درصد) مبتلا به پارگی تاندون سوپراسپیناتوس،  3 نفر(5/ 12 درصد) مبتلا به تاندینوپاتی توام سوپراسپیناتوس و بای سپس و 1 نفر (4.16 درصد) تاندینوپاتی توام سوپراسپیناتوس و ساب اسکاپولاریس بودند. میزان درد بر اساس معیار سنجش درد دیداری در تمام زمان های پیگیری علی الخصوص در پایان 24 هفته (0.1 ± 3)  به میزان قابل توجهی نسبت به قبل از مداخله (8± 1.0 ) کاهش پیدا کرد (0.001> (p.value . دامنه حرکتی شانه بر اساس گونیومتر و همینطور کارکرد افراد بر اساس پرسشنامه های dash, worc  به مقدار واضح و معناداری در هفته 24 نسبت به زمان قبل از مداخله بهبود پیدا کردند که از نظر بالینی و آماری معنادار بود (0.001> p.value).نتیجه گیری: یک پروتکل ورزشی 12 هفته ای شامل تمرینات ورزشی قدرتی، کششی، تعادلی و pnf در بیماران مبتلا به پارگی نسبی و تاندینوپاتی روتاتور کاف شانه به میزان چشمگیری در کاهش درد،  بهبود عملکرد و دامنه حرکتی مفصل شانه موثر بود. بهبودی در این متغیر ها تا 6 ماه ادامه داشت.

Effectiveness of Exercise Therapy on Reducing Shoulder Pain and Improving Shoulder Function in Patients with Rotator Cuff Injuries

Background:  Rotator cuff injuries are one of the most common causes of shoulder pain.There are different therapeutic approaches in this disease. The evidence of the positive effect of exercise therapy in this pathology is inconclusive. This study aimed to investigate the effect of a complete exercise protocol on improvement of the patients with rotator cuff injuries.Methods: The patients with shoulder pain received the 12week exercise protocol in 4 phases if they had confirmed rotator cuff injuries in clinical examination and shoulder MRI. Pain was measured by visual analog scale (VAS) and function was measured by two questionnaires; disabilities of the arm, shoulder and hand (DASH) and western Ontario rotator cuff index (WORC). Range of shoulder joint motion (ROM) was measured in five directions by goniometry. All of the outcomes were evaluated before intervention and in 6, 12, 24 weeks after starting the intervention.Ethic: This study was registered in Iranian Registry of Clinical Trials (IRCT20100718004409N13). A written consent was taken from All participants before the study. Results: In this study Twentyfour patients with rotator cuff tendinopathy and tear were analyzed finally in terms of effectiveness of exercise therapy. The average of their age was 51.7 years old. 14 patients (53.8%) with Supraspinatus tendinopathy, 6 patients (23%) with Supraspinatus tear, 3 patients (12.5%) with Supraspinatus plus biceps tendinopathy, and one patient (4.16%) with Subscapularis plus Biceps tendinopathy were assessed. The pain score (Visual Analog Scale) decreased at all fallowups specially after 24 weeks (3±0.1) versus before intervention (8±0.1) (P value < 0.001). Shoulder range of motions by goniometer and also the patients function based on WORC and DASH Questionnaires were improved after 24 weeks versus before intervention that was significant statistically and clinically (P value < 0.001). Conclusion: A 12 week exercise protocol including strengthening, stretching, PNF and dynamic stabilizer exercises was effective on pain reduction and improvement of function and shoulder joint range of motion improvement in the patients with shoulder rotator cuff tendinopathy and partial tear. The improvement of the variables lasted 6 months.