بررسی کارایی دندریمر پلی‌پروپیلن ‌ایمین نسل دوم در حذف باکتری‌های اشرشیاکلی، پروتئوس میرابیلیس، باسیلوس سوبتیلیس و استافیلوکوکوس اورئوس از محلول آبی

زمینه و هدف: دندریمرها زیر مجموعه ای از ساختارهای شاخه دار هستند که نظم ساختاری مشخصی دارند. هدف از انجام این تحقیق بررسی کارایی دندریمر پلی پروپیلن ایمین g2 در حذف باکتری های اشرشیاکلی، پروتئوس میرابیلیس، باسیلوس سوبتیلیس و استافیلوکوکوس اورئوس از محلول آبی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، ابتدا از هر سویه باکتری رقت 103 واحد تشکیل دهنده کلونی در میلی لیتر تهیه شد. سپس غلظت های مختلفی (0.5، 5، 50 و 500 میکروگرم بر میلی لیتر) از دندریمر به نمونه آب اضافه شد. به منظور تعیین کارایی دندریمر در حذف باکتری ها، نمونه برداری در زمان های مختلف (0، 10، 20، 30، 40، 50 و 60 دقیقه) انجام گردید و بر روی محیط نوترینت آگار کشت داده شد. نمونه ها به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتی گراد قرار گرفتند و پس از آن تعداد کلونی ها شمارش شدند. یافته ها: با افزایش غلظت دندریمر و زمان تماس، تعداد باکتری ها در محلول آبی کاهش یافت. در زمان های 40، 50 و 60 دقیقه و غلظت های 50 و 500 میکروگرم بر میلی لیتر، تمامی انواع باکتری های موجود در محلول آبی حذف شدند. غلظت 0.5 میکروگرم بر میلی لیتر از دندریمر تاثیری در کاهش تعداد باکتری های اشرشیاکلی و پروتئوس میرابیلیس نداشت. تاثیر دندریمر بر باکتری های گرم منفی ضعیف تر از باکتری های گرم مثبت بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که دندریمر پلی پروپیلن ایمین g2 قادر به حذف اشریشیاکلی، پروتئوس میرابیلیس، استافیلوکوکوس اورئوس و باسیلوس سوبتیلیس در محلول آبی است. با این حال استفاده از دندریمر برای گندزدایی آب آشامیدنی نیازمند مطالعات بیشتر و وسیع تر می باشد.

Studying the Polypropylenimine-G2 (PPI-G2) Dendrimer Performance in Removal of Escherichia coli, Proteus Mirabilis, Bacillus Subtilis and Staphylococcus Aureus from Aqueous Solution

Background: Dendrimers are a subset of branched structures that have certain structural order. The aim of this study was to investigate the performance of PolypropylenimineG2 (PPIG2) dendrimers in removal of Escherichia coli, Proteus mirabilis, Bacillus subtilis and Staphylococcus aureus from aqueous solution . Materials and Methods: In this experimental study , initially dilution of 103 CFU/ml was prepared from each strain of bacteria . Then , different concentrations of dendrimers (0.5, 5, 50 and 500 micro;g/ml) was added to water . In order to determine the efficiency of dendrimers in removal of bacteria, samples were taken at different times (0, 10, 20, 30, 40, 50 and 60 min) and were cultured on nutrient agar medium . Samples were incubated for 24 hours at 37 ° C and then the number of colonies was counted . Results: By the increasment of dendrimer concentration and contact time , the number of bacteria in aqueous solution decreased. In times of 40 , 50 and 60 minutes, and the concentrations of 50 and 500 micro;g/ml, all kinds of bacteria in aqueous solution were removed . 0.5 micro;g/ml of dendrimer concentration had not effect in reducing the number of Escherichia coli and Proteus mirabilis . The effect of dendrimer on gramnegative bacteria was weaker than grampositive bacteria. Conclusion: Results of this study indicated that PP I G2 dendrimer is able to remove Escherichia coli , Proteus mirabilis , Staphylococcus aureus and Bacillus subtilis in aqueous solution. However, using dendrimers can be considered as a new approach for drinking water disinfection but it requires further wide range studies.