نقش محدودیت کالری بر بیان ژن پروتئین‌های پوشش‌دهنده بافت چربی و مقاومت به انسولین پس از 8 هفته رژیم غذایی پرکالری در رت‌های نر

زمینه و هدف: تجمع بیش از حد چربی یکی از مهم ترین مکانیسم های ابتلا به دیابت نوع 2 و ایجاد مقاومت به انسولین است. بر همین اساس، در این مطالعه تاثیر محدودیت کالری بر پروتئین های پوشش دهنده بافت چربی که از لیپولیز بافت چربی جلوگیری می کنند را مورد بررسی قرار می دهیم. مواد و روش ها: در این مطالعه، از 30 سر رت نر بالغ نژاد اسپراگوداولی (وزن 20 ±200) استفاده شد. ابتدا رت ها به دو گروه (غذایی استاندارد و رژیم غذایی پرکالری) تقسیم شدند. سپس گروه رژیم غذایی پرکالری پس از 8 هفته به صورت تصادفی در دو زیرگروه کنترل و محدودیت کالری قرار گرفتند. در نهایت، مقدار بیان ژن پری لیپین 1 و 5 به روش pcr و مقاومت به انسولین نیز با استفاده از شاخص هما مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: وزن و مقاومت به انسولین گروه غذای پرچرب افزایش معنی داری نسبت به گروه محدودیت کالری و غذای استاندارد داشت (p≤0/005). مقاومت به انسولین بین گروه محدودیت کالری و غذای استاندارد اختلاف معنی داری نداشت (0/394=p). بیان ژن پری لیپین 1 در بافت چربی گروه پرکالری به صورت معنی داری بیش تر از گروه محدودیت کالری بود (p≤0/005). بیان ژن پری لیپین 1 در بافت عضلانی در گروه غذای پرچرب نسبت به گروه محدودیت کالری و غذای استاندارد افزایش معنی داری داشت (p≤0/005). گروه محدودیت کالری از بیان ژن پری لیپین 5 بیش تری نسبت به گروه غذای پرچرب و گروه غذای استاندارد برخوردار بود (p≤0/005).نتیجه گیری: محدودیت کالری احتمالاً از طریق تاثیر بر پروتئین های پوشش دهنده بافت چربی و درنتیجه کاهش تجمع چربی می تواند از ایجاد مقاومت به انسولین جلوگیری کند.